Aftrappen doen Meuris en co met een ander nummer uit ‘Gigant’: ‘Het komt voor in de beste families’. Man, wat kan die Lars Van Bambost gitaar spelen. Zonder Van Bambost geen Noordkaap!
Maar ook zonder Stijn Meuris geen Noordkaap natuurlijk! Heeft de man in twintig geen hartstilstand gekregen? Het was ’m niet aan te zien! Als een jonge leeuw stuiterde hij over het podium. De ene keer in een gevecht met de microfoonstandaard, dan weer als wereldkampioen schaduwboksen.
Wat is kunst? De blik in haar ogen, natuurlijk! Maar ook het taalgevoel van Meuris. Heerlijk hoe hij de taal van Bredero beheerst. ‘Als ik ’s nachts door Veerle rijd’ bijvoorbeeld. “Nog tien minuten rijden, het einde komt in zicht. Mooie tien minuten, oh wat een mooi gezicht ...” Maar het heeft niets met seks te maken! Ver-ruk-ke-lijk!
Of wat te denken van ‘Soms schrik’? “Alles is vergankelijk dus ook ik, vooral ik”, zingt Meuris. En zo komt zijn hartstilstand van drie jaar geleden plots weer in beeld. Daarom ook dat stukje ‘The End’ van The Doors aan het eind?
‘Druk in Leuven’ - daar is ‘Gigant’ weer - en ‘Een heel klein beetje oorlog’ mogen de reguliere set afsluiten. “Een kort gevecht, het hoeft echt niet lang te duren”. Het concert had wel langer mogen duren, Stijn. Afgesloten wordt er met ‘Ik hou van u’. Wat had je anders gedacht.
Voor ik het vergeet: ook een pluim voor toetsenist Wim de Wilde, bassist Erik Sterckx en drummer Nico Van Calster. Want ook zonder hen geen Noordkaap! Ik herhaal: dat belooft voor Clamotte Rock!
Het komt voor in de beste families
Panamarenko
Verloren dag
Hoopvol
Pretentious, moi
Satelliet Suzy
Laat ons bidden (Of beter nog: laat maar zitten)
Soms schrik / The End
Als ik ‘s nachts door Veerle rijd
Bedland
Arme Joe
Wat is kunst?
De belofte jong te sterven
Het zou niet mogen zijn (Mensenzee)
Druk in Leuven
Een heel klein beetje oorlog
///
Van God los
Gigant
///
Ik hou van u
Geen opmerkingen:
Een reactie posten