Prinsenkwestie

Onlangs belichtte televisiemaker Arnout Hauben in aflevering 5 van ‘Interview met de geschiedenis’ nog de zogenaamde koningskwestie. Tweeënzeventig jaar later zitten we in Herenthout zowaar met een ... prinsenkwestie. Voor het eerst in meer dan een halve eeuw zitten we zonder prins carnaval. Er was wel een kandidaat, maar het bestuur van carnavalsvereniging Peer Stoet stemde tegen zijn kandidatuur. Komende vrijdag doet Patrick Vercammen een nieuwe poging.

Omdat Vercammen geen concurrenten had, leek de stemming van afgelopen vrijdag eerder een formaliteit. Maar na 15 stemmen ‘niet aanvaard’ werd de telling vroegtijdig afgebroken. Er waren immers maar 29 stemgerechtingen. “Toen de voorzitter meedeelde dat een meerderheid van de bestuursleden tegen mij stemde, geloofde ik mijn oren niet”, zegt Vercammen, die al volop bezig was met de concrete voorbereiding van ‘zijn’ prinsenjaar. “Vanwaar die boycot komt, weet ik niet. De stemming verloopt anoniem. In een opwelling slingerde ik een aantal bestuursleden lelijke verwijten naar het hoofd. Zaken waarvan ik nu spijt heb, maar het ongeloof is nuchter bekeken nog steeds groot.”

Zwarte vrijdag

En zo hebben we na Zwarte Zondag - de bijnaam voor de Belgische federale parlementsverkiezingen van 24 november 1991, waarbij de extreemrechtse partij Vlaams Blok de verkiezingen won ten koste van de traditionele regeringspartijen - in Huirtuit nu ook een Zwarte Vrijdag. Althans, toch in de leefwereld van Vercammen. “Daags na zwarte vrijdag tekende ik present op Narrekesdag, een initiatief van de Herenthoutse narren. Daar kwam ik vier mensen tegen die meestemden. Zij negeerden mij straal. Dus ging ik maar naar huis. Ik ben een man van de dialoog. Ik accepteer veel, maar kan niet tegen gekonkelfoes. Ik ben evenmin een opgever.”
Dus doet Vercammen vrijdag opnieuw een gooi naar de prinselijke titel. “Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Mijn nar Marc heeft het nog altijd moeilijk met onze nederlaag. Toch kon ik hem overtuigen. We mogen nu niet opgeven. Ik krijg enorm veel steun, zoals online van Herenthoutenaren op sociale media. Er komen positieve reacties van Limburgse carnavalisten en zelfs de prins van de stad Antwerpen staat achter mij. Ik doe het nu niet meer voor mezelf, maar voor mijn achterban en mijn dansmariekes. Ik zal er staan.”

Verraad

Vercammen heeft geen weet van eventuele concurrenten bij de nieuwe stemming. “Op sociale media circuleren namen van kandidaten. Ik weet niet of die geruchten waar zijn. Carnaval vieren is een serieuze zaak. Er kruipt heel wat voorbereiding, tijd en geld in. Ik ben hier al maanden mee bezig. Dus het lijkt mij onmogelijk voor anderen om nu nog in gang te schieten. Peer Stoet trok uitzonderlijk de vacature open naar alle wijken. Zo krijgen meer Herenthoutenaren de kans. Voor mij voelt dat als verraad. Plots zijn de tradities en de spelregels dan toch flexibel? Ik ga alvast de codex nog eens heel minutieus nalezen. Zeker het hoofdstuk over de stemming. Als ik Peer Stoet op een procedurefout betrap, kaart ik het aan. Ik ben klaar om het stoetersdorp trots te maken!”

Codex

Vercammen mag dan wel klaar zijn om ons stoetersdorp trots te maken, ons lijkt het heel onverstandig om extra olie op het vuur te gooien en te provoceren. “Carnaval bulkt van tradities, en dat is enerzijds mooi. Anderzijds moet carnaval meegaan met de tijd”, zegt de kandidaat-prins. “Elke prins ondertekent een codex, met alle prinselijke plichtplegingen. Een aantal jaar geleden is aan die codex een extra reglement toegevoegd. In Herenthout is een prins een man. Hier kan geen sprake zijn van een prinses. Tradities zijn waardevol, maar we mogen niet discrimineren. Vrouwen mogen evenmin in de Raad Van Elf. Enkel meisjes mogen dansmariekes zijn. Ook dat nog! Ik had mijn dansmariekes al gevonden. Ik vroeg zelfs enkele meisjes met een beperking. De wereld van die kinderen stortte in toen ze vernamen dat ik geen prins mag zijn. Er waren meisjes bij die hier als kind al van droomden. Mijn benoeming was hun laatste kans. Ik vind dat intriest. Sommige prinsen hebben een mini-prins, dat is dan hun zoon in een mini-prinsenpakje. In de codex staat dat pluskinderen nooit mini-prins mogen worden. Is dat nog van de moderne tijd?” (Bron: Gazet Van Antwerpen, Het Nieuwsblad)