Staf
Uiteindelijk kwam Staf Versweyveld als winnaar uit de bus. Hij mag zich nu twee jaar lang de dorpsdichter van Herenthout noemen. Staf schrijft al zijn hele leven poëzie en literatuur. Hij was eerder redacteur van Heibel, het eigenzinnige literaire tijdschrift van Walter van den Broeck, en heeft bijgedragen aan verschillende lokale poëzie-evenementen.
Laurent
Tijdens de finale koos onze eerste dorpsdichter voor gedichten over de Merodese Bossen, de twee woonzorgcentra die Herenthout rijk is en het werk van de ambachtelijke vulpennenmaker Laurent D’haeseleer van het Sandelynhof nummer 40. Staf vindt hem een ongelooflijk knap vakman. “Zijn unieke producten zijn in zowat alle werelddelen terchtgekomen. Hij verdient meer renommee dan wat hem tot hiertoe is toebedeeld”, weet Staf.
Het Herenthoutse bos van de Merode
Staf zelf woont al decennia lang aan de rand van de Merodese Bossen, die hij dé groene long van Herenthout noemt. “Voor de dichtende ik is het bos een metafoor voor de gemeenschap waarin ik leef, een dorp waarin de mensen door de tijd heen, zoals de wortels van de bomen, elkaar zoeken, vinden en ineen groeien in een eeuwigdurende fluisterende wals van komen en gaan, geboren worden en sterven ...”
Onder de wijd gespreide rust
Van de scheefgegroeide eiken
Verloopt de tijd
Die steeds maar wijkend verder schrijdt
Tot aan het uur van scheiden.
Zij zijn barmhartigheid
Zo ver hun takken neigen
Zij zijn de vrede
Zo diep hun wortels reiken.
En jij en jij en jij en ik:
Veelkleurig van gebladerte
Veelsoortig van twijg en stam
Wij zijn het weelderige bos.
Hier willen wij blijven
Onze schapen laten weiden
Onze liefde laten deinen
En grijpen naar verbondenheid
Met grond en dorp en de natuur
Op elke dag, van elk jaar, in elk geheiligd uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten