Leerlingen van ‘t Klavertje mogen hun gevormd worden!

Afgelopen zaterdag startte de voorbereiding op het vormsel, dat in onze parochie plaatsheeft op zaterdag 25 april 2009. Omdat de eerste volgelingen van Jezus naar verluidt vroeger ‘mensen van de weg’ werden genoemd, koos het catecheseteam voor een gezinsspeurtocht door onze gemeente. “We organiseren deze tocht omdat we overtuigd zijn dat de voorbereiding op zo’n feest best plezierig mag zijn”, klonk het bij het team.
Jammer genoeg werd de aangekondigde “spannende en leuke speurtocht” voor sommigen – en ik reken mezelf er graag bij – al snel een noodzakelijk kwaad. Bron van ergernis was één van de vragen die en route werd gesteld. Aangekomen bij GO ’t Klavertje moest een antwoord geformuleerd worden op volgende foute vraag, inclusief schrijffout: “Mogen leerlingen die hier naar school gaan ook hun gevormd worden?” Jezus, waarom niet vragen: “Eten kinderen die hier naar school gaan ook met hun mes en vork?” Of: “Wonen kinderen die hier naar school gaan nog in hun holen?”
Het juiste antwoord op de gecontesteerde vraag was: “Ja, op voorwaarde dat ze godsdienst hebben gevolgd.” Mag ik er even op wijzen dat, zolang ik het gemeenschapsonderwijs – voor sommige Huirtuitse dinosauriërs: dé stoatsschool - ken, er altijd al godsdienst is onderwezen!?! Bovendien wordt het vak er niet zomaar gegeven door dé meester of dé juffrouw. Neen: het wordt onderwezen door iemand die niets anders doet, iemand die er dagelijks mee bezig is.
Al meer dan veertig jaar lang moeten wij, kinderen van het gemeenschapsonderwijs, opboksen tegen vooroordelen. Het wordt allemaal een beetje teveel. Niet zo bedoeld? Kan best zijn. Maar wat te denken van al deze ‘ongelukkige’ voorvallen. In een ver en grijs verleden weigerde onze pastoor pertinent een bezoek te brengen aan dé stoatsschool. Als kind maakte ik ooit mee dat bepaalde notabelen zich, tijdens de opening van één of andere tentoonstelling in de lokalen van de school, laatdunkend uitlieten over de kinderen die aan de Vonckstraat school liepen. Nog niet zo heel lang geleden dreigden ouders van vrienden ermee hun kleinkinderen niet meer op te passen, als ze nor die school werden gestuurd. Onnodig te zeggen waar de kinderen uiteindelijk niet naar school gingen. Op de jaarlijkse scholenveldloop slaagde een leerkracht van een bepaalde school er ooit in om één van de kinderen van ’t Klavertje te declasseren naar een vierde plaats, en dat ten gunste van een leerling van zijn eigen school. Bij bepaalde sportverengingen tenslotte worden kinderen van die eigen school – voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet om leerlingen van ‘t Klavertje – nog steeds bevoordeeld. Allemaal mooie staaltjes van verdraagzaamheid.
Ik kijk met argusogen uit naar de vooropgestelde samenwerking van de drie scholen op de 11 novemberviering. Opvallende afwezigen tijdens een voorbereidende vergadering begin oktober, waren alvast mevrouw de parochieassistente en de directie van Klim-op, a.k.a. dé joengesschool. In de wandelgangen hoorde ik achteraf dat alles al geregeld was. Wordt ongetwijfeld gevolgd.
Mag ik als afsluiter nog even in herhaling vallen? Ieder kind is gelijk, ongeacht welk onderwijs het volgt. Personen die aan het hoofd staan van één of andere gemeenschap – of dat nu een school is of een parochie – en hier niet mee kunnen leven, zijn het niet waard hun functie uit te voeren!