Aangename verrassing gisteren: rond 16 uur contacteerde een vriend me met de vraag of ik zin had in een - gratis (!) - concertje van Beirut (****). Do bears bear?!? Do bees be?! Natuurlijk!
Wij dus naar de Brusselse AB waar Zach Condon en zijn vijf vrienden een verrukkelijk concert speelden. Het was vooral het instrumentarium dat het ’m deed. Staande bas, accordeon, trompetten, schuiftrombone, bombardon, franse hoorn en ukelele: ze zorgden één voor één voor een warm geluid. De intieme roodblauwe belichting deed de rest.
De set werd ijzersterk afgetrapt met ‘Scenic World’, een nummer uit de beginperiode van de groep. Onnodig te zeggen dat ‘A Sunday Smile’ en ‘Nantes’ even verderop in de set de zaal deden ontploffen. Maar ook de songs uit het nieuwe album ‘The Rip Tide’ werden warm onthaald. Vooral ‘Vagabond’ en ‘Santa Fe’ ontpopten zich als een échte popsongs.
De sfeer die het sextet opriep, hield het midden tussen intense weemoed - wat een heerlijk melancholische stem heeft Condon toch - en uitgesproken feestvreugde. Ja, de betoverende balkanritmes en zigeunerwalsjes die de revue passeerden, ontlokten ons zelfs enkele danspasjes!
Tussendoor genoot Condon van het enthousiasme én het applaus van het publiek. De vraag uit de zaal om Frans te spreken, kaatste hij terug met “I’ve given up on speaking French.” Toch kondigde hij het volgende nummer aan als “une nouvelle chançon”.
De eerste set klokte met het knappe ‘Cherbourg’ af op minder dan een uur. Ongeloof maakte zich meester van enkele concertgangers. “Is het nu al gedaan?!?” Helemaal niet. Na een daverend applaus in ontvangst genomen te hebben, nam Condon plaats achter de piano en zette de groep het verse ‘Goshen’ in. De bisronde werd een half uur later afgesloten met een vurig ‘The Gulag Orkestar’.
Knap concert dus! Maar ook het voorprogramma was meer dan de moeite! tUnE-yArDs (****), de speelzolder van riot-grrrl Merrill Garbus, stond als een huis. Bijgestaan door twee saxofonisten en een bassist stuurde ze - enkel gewapend met ukelele, drumsticks en een loop pedall - een eclectische mix van pop, rock, hiphop én wereldmuziek de zaal in. Wij hoorden flarden Beach Boys, Paul Simon én Beastie Boys. Hoogtepunten waren o.a. ‘Party Can (Do You Wanna Live?)’, het aanstekelijke ‘Bizness’ (“Don’t take my life away, don’t take my life away ...”), ‘My Country’ en ‘Gangsta’, waarin Garbus zowaar de sirene van een politiewagen imiteerde.
Setlist Beirut >>> 1. Scenic World // 2. The Shrew // 3. Elephant Gun // 4. Vagabond // 5. Postcards from Italy // 6. The Concubine // 7. Santa Fe // 8. A Sunday Smile // 9. East Harlem // 10. Forks and Knives (La Fête) // 11. The Akara // 12. Nantes // 13. Mimizan // 14. Port of Call // 15. Serbian Cocek // 16. Cherbourg /// 17. Goshen // 18. After the Curtain // 19. Carousels // 20. Mount Wroclai (Idle Days) // 21. The Gulag Orkestar
Gehoord & gezien >>> tUnE-yArDs en Beirut, in de AB in Brussel, op woensdag 14 september 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten