Tijdens de aspirantenwedstrijd met aankomst in de Jodenstraat, gebeurde afgelopen zondag een zware valpartij bij de 14-jarigen. Een vijftal renners ging hierbij tegen de grond. Twee ongelukkigen dienden naar het ziekenhuis te worden overgebracht, waaronder Kato Zegers (Balen BC). In het ziekenhuis werd een dubbele polsbreuk vastgesteld en het meisje werd nog dezelfde avond aan haar pols geopereerd.
Jongens 12 jaar (17,1 km)
1. Alain BROOS (TWC PIJNENBURG)
2. Tom PETERS (HAGELANDS SYCLING)
3. Michiel HILLEN (WSC HAND IN HAND BAAL)
4. Jarne DE MEYER (KON. BALEN B.C. V.Z.W.)
5. Brent VAN DER EYCKEN (WSC HAND IN HAND BAAL)
Meisjes 12 jaar (17,1 km)
1. Lotte ROTMAN (WIELERCLUB STEEDS VOORAAN V.Z.W.)
2. Sarah MICHIELSEN-STEVENS (Kon. Hoboken W.A.C. vzw)
3. Anke VAN ROMPAY (K. EDEGEM BICYCLE CLUB - BMX R)
Jongens 13 jaar (24,8 km)
1. Wouter VAN ENDE (DE KASTELSE DURVERS V.Z.W.)
2. Pieter VAN DE WATER (DE KASTELSE DURVERS V.Z.W.)
3. Stijn DEMOLDER (K.W.C. HEIST ZUIDERKEMPEN V.Z.W.)
4. Lucas COMMISSARIS (Kon. Hoboken W.A.C. vzw)
5. Victor VANDEBOSCH (Kon. Hoboken W.A.C. vzw)
Jongens 14 jaar (34,1 km)
1. Daan NOYENS (DE KASTELSE DURVERS V.Z.W.)
2. Marnicq DAMEN (WSC HAND IN HAND BAAL)
3. Ward JORIS (RACING TEAM SMOUT BOECHOUT)
4. Yari CROLLET (K.W.C. HEIST ZUIDERKEMPEN V.Z.W.)
5. Ferre PEETERS (K.W.C. HEIST ZUIDERKEMPEN V.Z.W.)
dinsdag 31 mei 2011
maandag 30 mei 2011
Steak Number Eight hoogtepunt op Hooifeesten
De 15e editie van de Hooifeesten bracht dit weekend weer heel wat volk op de been. Na de volkse humor van Imitato in een uitverkochte tent op vrijdag, was het één dag later de beurt aan de liefhebbers van punk, surf, ska, metal én beats.
Voor ons startten de Hooifeesten met het optreden van The Priceduifkes (***). In maart waren ze nog op tournee in Schotland, zaterdag speelden ze als het ware een thuismatch. De rechttoe rechtaan punk van het drietal werkte aanstekelijk. De 1-2-3-rifs van The Ramones waren nooit ver weg. Bovendien heeft het Kempense drietal met de slungelachtige gitarist Dries Van Looy uit Grobbendonk een echte Ramones-lookalike in de rangen. Zijn ons bijgebleven: ‘I Ain’t Dreaming of a White Christmas’, ‘My Balls Itch’ en prijsbeest ‘Loser Anthem’ (“You call me an asshole but at least I’m not a fag like you!”).
Het naburige Grobbendonk leverde trouwens het merendeel van de acts. Want ook The Crackups (***) en Psycho 44 (***) kwamen van over den hiejete stiejenweg afgezakt naar de wei van Trees Clamotte. Met The Crackups stond de eerste groep met een vol geluid op het podium. Straf wat een extra gitaar vermag. Opener ‘The Only Cure Is Alcohol’ en het van de Rock Rally bekende ‘A Girl Is Only Good to Fuck’ gingen er in als broodjes gezond. De Grobbendonkse punkers kregen van ons ook de prijs van beste songtitel: ‘Rattefoefke’ haalde het nipt van ‘All My Demons Have Distortion’ van gouwgenoten Psycho 44.
Die laatsten mogen dan wel in het vakje ‘punkrock’ geduwd worden, toch hoorden wij in de set van Psycho 44 eerder echo’s van swamp- en psychedelische rock. Gaelian, Olivier, Johan en Jonas (zoon van Geert Vermeulen) zorgden voor het eerste hoogtepunt van de dag en deelden met ‘In Control’, het eerder genoemde ‘All My Demons Have Distortion’ en afsluiter ‘Dance Motherfucker Dance’ bovendien enkele rake kopstoten uit. Het publiek in de moshpit incasseerde met veel overgave.
Maar het hoogtepunt van de dag was zonder twijfel het optreden van Steak Number Eight (****). De groep van zanger-gitarist Brent Vanneste rolde als een pletwals door de festivaltent. Bassist Jesse Surmont en drummer Joris Casier zorgden dan ook voor een ritmesectie om U tegen te zeggen. Het postrock-viertal uit Wevelgem klonk snoeihard maar tegelijkertijd viel op hoeveel gevoel voor melodie de groep in hun zwaarmetalen songs weet binnen te smokkelen. Het had bijwijlen zelfs iets van klassieke muziek. ‘Dickhead’ dreef op een heerlijk vette gitaarrif en een onweerstaanbaar refrein. Eindigen deed de groep met het epische ‘The Sea Is Dying’ en de mokerslag ‘Pyromaniac’, waarin Vanneste helemaal uit de bol gaat. Totale overgave! Onlangs vertelde Vanneste nog in De Morgen dat er na een optreden zoveel adrenaline en emotie vrij komt in zijn hoofd, dat hij het gevoel krijgt dat hij kapot gaat. “Helse steken in mijn hoofd voel ik dan, net messen die door mijn schedel trekken. Het gebeurt zelfs dat ik achteraf de ziel uit mijn lijf sta te kotsen in de backstage.” Zover kwam het zaterdag net niet ...
Het Gentse trio Drums Are For Parades (**) kon hier weinig aan toevoegen. De driekoppige blazerssectie van Shamans Of The Deaf Country — gehuld in monnikspijen! — was een leuke gimmick, maar niet meer. Enkel de zinderende finale, waarbij ook de gasten van Steak Number Eight op het podium stonden, kon ons bekoren. Het waren tien waanzinnige minuten vol chaos & disorder. Tegen het einde van het jaar willen de heren van DAFP een EP klaar hebben met daarop enkele nieuwe songs gezongen door verrassende gastzangers. Wij hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat Steak Number Eight één van die gasten zal zijn.
Tussendoor zorgden The Wrong (**) en MoodCollector (***) voor wat afwisseling. The Wrong betrad dapper eerder bewandelde paden (zie Fifty Foot Combo). Het was vooral de zomerse ska van het zevenkoppige MoodCollector dat ons kon bekoren. Helemaal op het einde waren zij zelfs niet te benauwd om een stukje ‘Message to You, Rudy’ van The Specials in hun set te smokkelen.
Huirtuiteneiren Joris Goossens en Ken Kerckhofs van Hypesquad (***) tekenden vanaf de deejay-toren wederom voor een puntgaaf optreden. Het was heerlijk om zien hoeveel plezier deze twee jonge snaken in het deejay’en hebben. Zelfs een panne kon hen tijdens hun eerste set niet van de wijs brengen.
De jeugd had trouwens duidelijk meer interesse voor hetgeen zich op de tower of power afspeelde dan voor de groepen op het hoofdpodium. Medeorganisator Sander Ooms zag het allemaal graag gebeuren. “We kregen zaterdag ongeveer 1.040 bezoekers over de vloer. Het was een echt succes voor ons!”, wist hij achteraf.
Net als de dag voordien was de Bouwelse Steenweg vanaf het festivalterrein tot aan het kruispunt met de Gelderstraat en de Mikhoeve ’s avonds ook nu weer verkeersvrij. Het Hooifeestencomité was al jaren vragende partij. Jammer dat er eerst een dodelijk ongeluk moest gebeuren vooraleer de gemeente mee op de kar sprong ...
Setlist The Crackups >>> 1. The Only Cure Is Alcohol // 2. Trashed // 3. Teenage Alcoholic Junks // 4. Work Sucks // 5. Rattefoefke // 6. A Girl Is Only Good to Fuck // 7. Hooker // 8. Off With Your Head // 9. Secret Plan // 10. Rich and Cool // 11. Drunk With You // 12. Cuba // 13. The Bitch Is Back
Setlist The Wrong >>> 1. Intro // 2. Feel Bad, Feel Good // 3. Wrong // 4. Cut off your Head // 5. Warning // 6. Getting Better // 7. Heart Attack // 8. If You Want my Love // 9. Been a Long Time // 10. Worse than I Thought // 11. You Can Say what You Want // 12. We Get Along // 13. Let it Ride
Setlist MoodCollector >>> 1. Chatroom Lover // 2. Birth // 3. Love and Hate // 4. Winnie Was a Wicked Thing // 5. Crap // 6. Hello, Good Morning // 7. Hurry // 8. Inside My head // 9. Devilish Ska // 10. Rutty Time // 11. Mujeres // 12. MoodCollector Ska // 13. No More
Setlist Psycho 44 >>> 1. Red Blast // 2. The Bait // 3. In Control // 4. My Gommorah // 5. B.T.T. // 6. It // 7. X // 8. Someday // 9. All My Demons Have Distortion // 10. Strawberry Shake // 11. Dance Motherfucker Dance
Setlist Steak Number Eight >>> 1. Other Side // 2. Stargazing // 3. Dickhead // 4. Black Fall // 5. Track Into the Sky // 6. The Perpetual ... // 7. The Sea Is Dying// 8. Pyromaniac
Voor ons startten de Hooifeesten met het optreden van The Priceduifkes (***). In maart waren ze nog op tournee in Schotland, zaterdag speelden ze als het ware een thuismatch. De rechttoe rechtaan punk van het drietal werkte aanstekelijk. De 1-2-3-rifs van The Ramones waren nooit ver weg. Bovendien heeft het Kempense drietal met de slungelachtige gitarist Dries Van Looy uit Grobbendonk een echte Ramones-lookalike in de rangen. Zijn ons bijgebleven: ‘I Ain’t Dreaming of a White Christmas’, ‘My Balls Itch’ en prijsbeest ‘Loser Anthem’ (“You call me an asshole but at least I’m not a fag like you!”).
Het naburige Grobbendonk leverde trouwens het merendeel van de acts. Want ook The Crackups (***) en Psycho 44 (***) kwamen van over den hiejete stiejenweg afgezakt naar de wei van Trees Clamotte. Met The Crackups stond de eerste groep met een vol geluid op het podium. Straf wat een extra gitaar vermag. Opener ‘The Only Cure Is Alcohol’ en het van de Rock Rally bekende ‘A Girl Is Only Good to Fuck’ gingen er in als broodjes gezond. De Grobbendonkse punkers kregen van ons ook de prijs van beste songtitel: ‘Rattefoefke’ haalde het nipt van ‘All My Demons Have Distortion’ van gouwgenoten Psycho 44.
Die laatsten mogen dan wel in het vakje ‘punkrock’ geduwd worden, toch hoorden wij in de set van Psycho 44 eerder echo’s van swamp- en psychedelische rock. Gaelian, Olivier, Johan en Jonas (zoon van Geert Vermeulen) zorgden voor het eerste hoogtepunt van de dag en deelden met ‘In Control’, het eerder genoemde ‘All My Demons Have Distortion’ en afsluiter ‘Dance Motherfucker Dance’ bovendien enkele rake kopstoten uit. Het publiek in de moshpit incasseerde met veel overgave.
Maar het hoogtepunt van de dag was zonder twijfel het optreden van Steak Number Eight (****). De groep van zanger-gitarist Brent Vanneste rolde als een pletwals door de festivaltent. Bassist Jesse Surmont en drummer Joris Casier zorgden dan ook voor een ritmesectie om U tegen te zeggen. Het postrock-viertal uit Wevelgem klonk snoeihard maar tegelijkertijd viel op hoeveel gevoel voor melodie de groep in hun zwaarmetalen songs weet binnen te smokkelen. Het had bijwijlen zelfs iets van klassieke muziek. ‘Dickhead’ dreef op een heerlijk vette gitaarrif en een onweerstaanbaar refrein. Eindigen deed de groep met het epische ‘The Sea Is Dying’ en de mokerslag ‘Pyromaniac’, waarin Vanneste helemaal uit de bol gaat. Totale overgave! Onlangs vertelde Vanneste nog in De Morgen dat er na een optreden zoveel adrenaline en emotie vrij komt in zijn hoofd, dat hij het gevoel krijgt dat hij kapot gaat. “Helse steken in mijn hoofd voel ik dan, net messen die door mijn schedel trekken. Het gebeurt zelfs dat ik achteraf de ziel uit mijn lijf sta te kotsen in de backstage.” Zover kwam het zaterdag net niet ...
Het Gentse trio Drums Are For Parades (**) kon hier weinig aan toevoegen. De driekoppige blazerssectie van Shamans Of The Deaf Country — gehuld in monnikspijen! — was een leuke gimmick, maar niet meer. Enkel de zinderende finale, waarbij ook de gasten van Steak Number Eight op het podium stonden, kon ons bekoren. Het waren tien waanzinnige minuten vol chaos & disorder. Tegen het einde van het jaar willen de heren van DAFP een EP klaar hebben met daarop enkele nieuwe songs gezongen door verrassende gastzangers. Wij hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat Steak Number Eight één van die gasten zal zijn.
Tussendoor zorgden The Wrong (**) en MoodCollector (***) voor wat afwisseling. The Wrong betrad dapper eerder bewandelde paden (zie Fifty Foot Combo). Het was vooral de zomerse ska van het zevenkoppige MoodCollector dat ons kon bekoren. Helemaal op het einde waren zij zelfs niet te benauwd om een stukje ‘Message to You, Rudy’ van The Specials in hun set te smokkelen.
Huirtuiteneiren Joris Goossens en Ken Kerckhofs van Hypesquad (***) tekenden vanaf de deejay-toren wederom voor een puntgaaf optreden. Het was heerlijk om zien hoeveel plezier deze twee jonge snaken in het deejay’en hebben. Zelfs een panne kon hen tijdens hun eerste set niet van de wijs brengen.
De jeugd had trouwens duidelijk meer interesse voor hetgeen zich op de tower of power afspeelde dan voor de groepen op het hoofdpodium. Medeorganisator Sander Ooms zag het allemaal graag gebeuren. “We kregen zaterdag ongeveer 1.040 bezoekers over de vloer. Het was een echt succes voor ons!”, wist hij achteraf.
Net als de dag voordien was de Bouwelse Steenweg vanaf het festivalterrein tot aan het kruispunt met de Gelderstraat en de Mikhoeve ’s avonds ook nu weer verkeersvrij. Het Hooifeestencomité was al jaren vragende partij. Jammer dat er eerst een dodelijk ongeluk moest gebeuren vooraleer de gemeente mee op de kar sprong ...
Setlist The Crackups >>> 1. The Only Cure Is Alcohol // 2. Trashed // 3. Teenage Alcoholic Junks // 4. Work Sucks // 5. Rattefoefke // 6. A Girl Is Only Good to Fuck // 7. Hooker // 8. Off With Your Head // 9. Secret Plan // 10. Rich and Cool // 11. Drunk With You // 12. Cuba // 13. The Bitch Is Back
Setlist The Wrong >>> 1. Intro // 2. Feel Bad, Feel Good // 3. Wrong // 4. Cut off your Head // 5. Warning // 6. Getting Better // 7. Heart Attack // 8. If You Want my Love // 9. Been a Long Time // 10. Worse than I Thought // 11. You Can Say what You Want // 12. We Get Along // 13. Let it Ride
Setlist MoodCollector >>> 1. Chatroom Lover // 2. Birth // 3. Love and Hate // 4. Winnie Was a Wicked Thing // 5. Crap // 6. Hello, Good Morning // 7. Hurry // 8. Inside My head // 9. Devilish Ska // 10. Rutty Time // 11. Mujeres // 12. MoodCollector Ska // 13. No More
Setlist Psycho 44 >>> 1. Red Blast // 2. The Bait // 3. In Control // 4. My Gommorah // 5. B.T.T. // 6. It // 7. X // 8. Someday // 9. All My Demons Have Distortion // 10. Strawberry Shake // 11. Dance Motherfucker Dance
Setlist Steak Number Eight >>> 1. Other Side // 2. Stargazing // 3. Dickhead // 4. Black Fall // 5. Track Into the Sky // 6. The Perpetual ... // 7. The Sea Is Dying// 8. Pyromaniac
zaterdag 28 mei 2011
Imitato @ Hooifeesten
De 15e editie van de Hooifeesten werd gisteren met een humoristische noot afgetrapt. Om en bij de 600 liefhebbers konden genieten van een bloemlezing uit bijna vijftig jaar Imitato (***½).
De bonte bende kwam gisteren als vakbondsdelegatie de nagenoeg uitverkochte festivaltent aan de Bouwelse Steenweg binnengewandeld. Wim Wouters hekelde het gegeven dat niemand van de organisatoren veiligheidshelmen en -schoenen droeg en dreigde ermee het optreden af te gelasten. Ook het feit dat er konijntjes plaats hadden moeten maken voor de tent viel niet in goede aarde bij de vakbondsafgevaardigde. “Wij willen konijntjes!”, scandeerde hij door zijn megafoon.
Stewardess Murielle, die verdacht sterk leek op Paul Dresselaers, bedankte ons daarna om te kiezen voor Showgroep Imitato. Na het overlopen van de veiligheidsvoorschriften, de locatie van de nooduitgangen en het gebruik van seat belts, zuurstofmaskers en kotszakjes, wenste hij ons een prettige vlucht.
En het werd een prettige vlucht, ook al kwam ze misschien wat moeizaam van de grond. Dat had niet zozeer te maken met het acteer- en imitatietalent van de Imitato-leden, dan wel met enkele stroeve - bijwijlen rommelige - setwisselingen en een paar blunders op het regie-eilandje tijdens het eerste deel van de show.
Voor de rest, niets dan lof. De Huirtuitse kolderbende heeft ondertussen dan ook een indrukwekkende lijst aan materiaal. En daar zitten enkele échte toppers tussen. Wij konden vooral genieten van de fluitende navels, de lezing van Huub Van Oosterdonk over het ontstaan van de humor, Sesamstraat, het wassenbeeldenmuseum met poetsvrouw Jo Schuermans (“Da’s weeral propel!”) in een knappe bijrol, de Monty Python-klassieker ‘Sit on my Face’ inclusief blote poepen, het klassieke ballet met Natasha Jeltsin en Joeri Poetin, de drinkebroers Paul en Wim in een knappe choreografie gebaseerd op ‘(Ghost) Riders in the Sky: A Cowboy Legend’ van Spike Jones & His City Slickers en het schlagerfestival.
Maar de absolute hoogtepunten waren zonder twijfel de stagelopende voetbaltrainer, gestalte gegeven door Benny Meulemans, en het optreden van de Blinde Vinken. Met deze act behaalde Imitato vorig jaar nog de publieksprijs op het straattheaterfestival ‘Plage Theater’ op Sint-Anneke. Het koor sloot deze keer af met een ode aan Huirtuit, geschoend op de leest van ‘Antwaarpe’ van de Strangers.
Prijs voor de beste Imitatoërs geven we met plezier naar de broers Stan en Paul Dresselaers. De joie de vivre van Stan als Claude François en Tony Haliday én de mimiek van Paul tijdens zijn evocatie van Edith Piafs ‘Non, je ne regrette rien’ waren hartverwarmend.
Presentator Peter Dresselaers wist ons tussendoor te vertellen dat het vijftigjarig jubileum volgend jaar niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Imitato gaat inderdaad al bijna een halve eeuw mee. Voor de kenners onder ons is het geen geheim dat Imitato groeide uit de naamloze stoetgroep van Gustje Cambré, die in november 1962 werd opgericht. Pas toen ze in 1969 voor het eerst buitendorps gingen - naar dancing Lorka in het verre Genk - hadden ze een naam nodig voor op de affiche. Omdat ze zich vooral bezighielden met de schone kunst van het imiteren kozen ze toen voor Imitato.
Van de huidige ploeg zijn Eddy Fransen, Peter Cambré en Wim Wouters de ouderdomsdekens. Zij traden respectievelijk toe in 1972, 1976 en 1978. Maar de show kende gisteren ook een gelukkig weerzien met enkele mannen die niet meer tot de vaste kern behoren: Jo, Stan, Benny, ... Solliciteren voor een plaatsje in de ploeg Imitato behoort trouwens tot de mogelijkheden. Michel Van Hoof heeft zijn cv naar verluidt al verstuurd. Welbespraakt is hij en een aanstekelijke lach heeft hij ook. Alleen kon hij gisteren geen mop op commando vertellen. “Ah, sè. Daarom zijt ge er niet bij”, wist Peter Dresselaers.
Straks zal gemiddelde leeftijd op de Hooifeesten een pak lager liggen. Dan treden o.a. Steak Number Eight, Drums Are For Parades en Psycho 44 op ...
Gezien & gehoord >>> Imitato, op de Hooifeesten in Herenthout, op vrijdag 27 mei 2011
De bonte bende kwam gisteren als vakbondsdelegatie de nagenoeg uitverkochte festivaltent aan de Bouwelse Steenweg binnengewandeld. Wim Wouters hekelde het gegeven dat niemand van de organisatoren veiligheidshelmen en -schoenen droeg en dreigde ermee het optreden af te gelasten. Ook het feit dat er konijntjes plaats hadden moeten maken voor de tent viel niet in goede aarde bij de vakbondsafgevaardigde. “Wij willen konijntjes!”, scandeerde hij door zijn megafoon.
Stewardess Murielle, die verdacht sterk leek op Paul Dresselaers, bedankte ons daarna om te kiezen voor Showgroep Imitato. Na het overlopen van de veiligheidsvoorschriften, de locatie van de nooduitgangen en het gebruik van seat belts, zuurstofmaskers en kotszakjes, wenste hij ons een prettige vlucht.
En het werd een prettige vlucht, ook al kwam ze misschien wat moeizaam van de grond. Dat had niet zozeer te maken met het acteer- en imitatietalent van de Imitato-leden, dan wel met enkele stroeve - bijwijlen rommelige - setwisselingen en een paar blunders op het regie-eilandje tijdens het eerste deel van de show.
Voor de rest, niets dan lof. De Huirtuitse kolderbende heeft ondertussen dan ook een indrukwekkende lijst aan materiaal. En daar zitten enkele échte toppers tussen. Wij konden vooral genieten van de fluitende navels, de lezing van Huub Van Oosterdonk over het ontstaan van de humor, Sesamstraat, het wassenbeeldenmuseum met poetsvrouw Jo Schuermans (“Da’s weeral propel!”) in een knappe bijrol, de Monty Python-klassieker ‘Sit on my Face’ inclusief blote poepen, het klassieke ballet met Natasha Jeltsin en Joeri Poetin, de drinkebroers Paul en Wim in een knappe choreografie gebaseerd op ‘(Ghost) Riders in the Sky: A Cowboy Legend’ van Spike Jones & His City Slickers en het schlagerfestival.
Maar de absolute hoogtepunten waren zonder twijfel de stagelopende voetbaltrainer, gestalte gegeven door Benny Meulemans, en het optreden van de Blinde Vinken. Met deze act behaalde Imitato vorig jaar nog de publieksprijs op het straattheaterfestival ‘Plage Theater’ op Sint-Anneke. Het koor sloot deze keer af met een ode aan Huirtuit, geschoend op de leest van ‘Antwaarpe’ van de Strangers.
Prijs voor de beste Imitatoërs geven we met plezier naar de broers Stan en Paul Dresselaers. De joie de vivre van Stan als Claude François en Tony Haliday én de mimiek van Paul tijdens zijn evocatie van Edith Piafs ‘Non, je ne regrette rien’ waren hartverwarmend.
Presentator Peter Dresselaers wist ons tussendoor te vertellen dat het vijftigjarig jubileum volgend jaar niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Imitato gaat inderdaad al bijna een halve eeuw mee. Voor de kenners onder ons is het geen geheim dat Imitato groeide uit de naamloze stoetgroep van Gustje Cambré, die in november 1962 werd opgericht. Pas toen ze in 1969 voor het eerst buitendorps gingen - naar dancing Lorka in het verre Genk - hadden ze een naam nodig voor op de affiche. Omdat ze zich vooral bezighielden met de schone kunst van het imiteren kozen ze toen voor Imitato.
Van de huidige ploeg zijn Eddy Fransen, Peter Cambré en Wim Wouters de ouderdomsdekens. Zij traden respectievelijk toe in 1972, 1976 en 1978. Maar de show kende gisteren ook een gelukkig weerzien met enkele mannen die niet meer tot de vaste kern behoren: Jo, Stan, Benny, ... Solliciteren voor een plaatsje in de ploeg Imitato behoort trouwens tot de mogelijkheden. Michel Van Hoof heeft zijn cv naar verluidt al verstuurd. Welbespraakt is hij en een aanstekelijke lach heeft hij ook. Alleen kon hij gisteren geen mop op commando vertellen. “Ah, sè. Daarom zijt ge er niet bij”, wist Peter Dresselaers.
Straks zal gemiddelde leeftijd op de Hooifeesten een pak lager liggen. Dan treden o.a. Steak Number Eight, Drums Are For Parades en Psycho 44 op ...
Gezien & gehoord >>> Imitato, op de Hooifeesten in Herenthout, op vrijdag 27 mei 2011
vrijdag 27 mei 2011
De Lux: epiloog
Vorig jaar, op een zaterdagnamiddag in mei, kreeg Gust Spruyt een reporter van cultuurkrant Suiker over de vloer. Gust praatte honderduit over zijn gloriejaren als concertpromotor. Eén en ander resulteerde in de gesmaakte reeks ‘De Lux - Stoofvlees, Spruyt en rock ’n roll’, die deze maand zijn beslag kreeg...
“Als je Herenthout zegt, zeggen veel mensen van mijn generatie automatisch Zaal Lux”, zegt Gust in de slotaflevering. De sympathieke concertpromotor heeft er in totaal zo’n 200 shows gedaan. Het laatste optreden dat hij organiseerde, was er eentje van Belgian Asociality, in 1992. “Daar kwam maar 200 man op af. De Lux was voordien al stilaan aan het doodbloeden. We kregen nauwelijks nog optredens aangeboden. De meeste buitenlandse groepen die België aandeden, beperkten zich tot twee of drie optredens en kozen voor de grote steden als Brussel en Antwerpen. De Lux viel vaak uit de boot.”
Toch heeft Zaal Lux zeker zijn betekenis gehad. “Hoewel het allemaal puur toeval is geweest. Had ik Herman Schueremans die avond met Kevin Coyne in Mechelen niet aangesproken, dan was hij met iemand anders in zee gegaan.”
Uiteindelijk groeide Zaal Lux uit tot een heus symbool. Humo bestempelde de Lux zelfs ooit als het ‘Mekka van het Vlaamse clubcircuit’. “Zeker voor Belgische groepen was het een belangrijk podium”, weet Gust. “Zo is T.C. Matic ooit bij ons in de Lux begonnen. We vierden een jaar Maf Bross (op 16 april 1980, nvdr) en voor het feestprogramma hadden we De Kreuners gevraagd, samen met een aantal gastmuzikanten die met hen zouden meespelen. Dat waren onder meer Arno en Jean-Marie Aerts. Na de show van De Kreuners zijn Arno en Jean-Marie Aerts spontaan beginnen jammen en dat klikte zo goed dat daaruit later T.C. Matic is ontstaan.”
Arno was trouwens een vaste klant in Zaal Lux. Gust herinnert zich nog een heel ruig optreden met Tjens Couter. “Zeshonderd man ging volledig uit de bol. Iedereen is daar toen door de houten vloer gezakt die voor het podium lag.”
Arno was in zijn beginperiode ook kind aan huis bij Gust. “Na een optreden in de Lux bleef hij altijd bij mij thuis slapen en at hij ’s morgens dan een boterham mee.” Soms kom ik hem nog tegen: hij is nog altijd heel joviaal.
Het enige wat Gust vandaag nog doet, is de ‘backline’ verzorgen op Rock Werchter en Pukkelpop. “Onze taak is het af- en aanbrengen van de instrumenten op de podia. Op Pukkelpop heb ik een ploeg van dertig man rond mij die alle acht podiums doen. Ik blijf dat doen voor Vanessa, mijn oudste dochter. Zij wil het allemaal graag vanop de eerst rij meemaken.”
Zelf kan Gust het nauwelijks nog opbrengen om naar de concerten te gaan zien. “Meestal zit ik op mijn gemak achter het podium, drink een tas koffie en lees de krant. De namen van Werchter en Pukkelpop zeggen me ook niets meer.”
Wie hij nog wel gezien heeft, zijn The Black Crowes, The Who en Neil Young. En vorig jaar ook nog Dinosaur jr. “Echt prachtig: harde muziek zoals de The Stooges.”
Thuis naar muziek luisteren, doet Gust niet meer. “Ik woon op de buiten en heb hier mijn eigen muziek. Ik ben ’s morgens om half vijf wakker, de deuren en ramen staan open en dan hoor ik de vogels zingen. Ondanks het lawaai waarin ik constant heb gestaan, hoor ik nog vrij goed. Weet je waarom? Ik stak altijd mijn vinger in mijn oren als ik voorbij de PA kwam; daar werd vaak om gelachen.”
Lees hier het volledige artikel.
“Als je Herenthout zegt, zeggen veel mensen van mijn generatie automatisch Zaal Lux”, zegt Gust in de slotaflevering. De sympathieke concertpromotor heeft er in totaal zo’n 200 shows gedaan. Het laatste optreden dat hij organiseerde, was er eentje van Belgian Asociality, in 1992. “Daar kwam maar 200 man op af. De Lux was voordien al stilaan aan het doodbloeden. We kregen nauwelijks nog optredens aangeboden. De meeste buitenlandse groepen die België aandeden, beperkten zich tot twee of drie optredens en kozen voor de grote steden als Brussel en Antwerpen. De Lux viel vaak uit de boot.”
Toch heeft Zaal Lux zeker zijn betekenis gehad. “Hoewel het allemaal puur toeval is geweest. Had ik Herman Schueremans die avond met Kevin Coyne in Mechelen niet aangesproken, dan was hij met iemand anders in zee gegaan.”
Uiteindelijk groeide Zaal Lux uit tot een heus symbool. Humo bestempelde de Lux zelfs ooit als het ‘Mekka van het Vlaamse clubcircuit’. “Zeker voor Belgische groepen was het een belangrijk podium”, weet Gust. “Zo is T.C. Matic ooit bij ons in de Lux begonnen. We vierden een jaar Maf Bross (op 16 april 1980, nvdr) en voor het feestprogramma hadden we De Kreuners gevraagd, samen met een aantal gastmuzikanten die met hen zouden meespelen. Dat waren onder meer Arno en Jean-Marie Aerts. Na de show van De Kreuners zijn Arno en Jean-Marie Aerts spontaan beginnen jammen en dat klikte zo goed dat daaruit later T.C. Matic is ontstaan.”
Arno was trouwens een vaste klant in Zaal Lux. Gust herinnert zich nog een heel ruig optreden met Tjens Couter. “Zeshonderd man ging volledig uit de bol. Iedereen is daar toen door de houten vloer gezakt die voor het podium lag.”
Arno was in zijn beginperiode ook kind aan huis bij Gust. “Na een optreden in de Lux bleef hij altijd bij mij thuis slapen en at hij ’s morgens dan een boterham mee.” Soms kom ik hem nog tegen: hij is nog altijd heel joviaal.
Het enige wat Gust vandaag nog doet, is de ‘backline’ verzorgen op Rock Werchter en Pukkelpop. “Onze taak is het af- en aanbrengen van de instrumenten op de podia. Op Pukkelpop heb ik een ploeg van dertig man rond mij die alle acht podiums doen. Ik blijf dat doen voor Vanessa, mijn oudste dochter. Zij wil het allemaal graag vanop de eerst rij meemaken.”
Zelf kan Gust het nauwelijks nog opbrengen om naar de concerten te gaan zien. “Meestal zit ik op mijn gemak achter het podium, drink een tas koffie en lees de krant. De namen van Werchter en Pukkelpop zeggen me ook niets meer.”
Wie hij nog wel gezien heeft, zijn The Black Crowes, The Who en Neil Young. En vorig jaar ook nog Dinosaur jr. “Echt prachtig: harde muziek zoals de The Stooges.”
Thuis naar muziek luisteren, doet Gust niet meer. “Ik woon op de buiten en heb hier mijn eigen muziek. Ik ben ’s morgens om half vijf wakker, de deuren en ramen staan open en dan hoor ik de vogels zingen. Ondanks het lawaai waarin ik constant heb gestaan, hoor ik nog vrij goed. Weet je waarom? Ik stak altijd mijn vinger in mijn oren als ik voorbij de PA kwam; daar werd vaak om gelachen.”
Lees hier het volledige artikel.
donderdag 26 mei 2011
10 + 1 = 11
Op de algemene vergadering van de Cultuurraad lichtte Wim Beirinckx gisteren het feestprogramma van Peer Stoet toe. De secretaris van de Herenthoutse carnavalsvereniging deed dit met een knappe PowerPoint-presentatie, die op 14 mei jongstleden ook werd vertoond met de persvoorstelling van het ‘11x11’-project.
De viering van 121 jaar stoet moet plaatsgrijpen in 2013 en wordt al sinds 11 maart 2010 minutieus voorbereid. “Inmiddels heeft de werkgroep al een 11-tal vergaderingen achter de rug, goed voor zo’n 60 pagina’s verslaggeving”, weet Wim Beirinckx.
Hoogstwaarschijnlijk zal men het bij verdere communicatie op 11 vergaderingen houden, ook al volgen er nog elfendertig andere. 11 is in het carnaval immers een magisch getal. Eén plausibele uitleg hiervoor is dat er 10 geboden bestaan. “Tien plus één is elf”, rekende Beirinckx voor. “Over de schreef gaan, dus.”
Het hoofdbestuur wil met het 11x11-project een zo breed mogelijk maatschappelijk vlak dragen. “We doen dit door op cultureel vlak zowat alle kunststromingen bij de viering te betrekken: zowel de grafische en de beeldende kunsten, als poëzie, muziek en dans. En dit met behulp van Huirtuitse kunstenaars.” Maar er is ook een sociale component. Met één activiteit wil men namelijk een nog nader te bepalen goed doel een hart onder de riem steken.
In aanloop naar de speciale viering heeft Peer Stoet 11 initiatieven ontwikkeld. Enkele daarvan zijn ondertussen al gerealiseerd.
Zo is er in navolging van het hangpeerke (1992) en het pinpeerke (2002) een 11x11-hangertje uitgebracht. Ook een gelegenheidspostzegel, de zogenaamde stoetstamp, heeft inmiddels z’n weg naar het grote publiek gevonden. “Van de 22.500 exemplaren zijn er momenteel nog 4.000 over. De zegels worden nu even ingehouden, maar zijn straks opnieuw verkrijgbaar in ’t Krantje en aKtueel. En we zijn in onderhandeling om ze ook te verdelen via supermarkt OKay.”
Vorig weekend werden de laureaten van de poëziewedstrijd bekend gemaakt. Het idee voor die wedstrijd werd trouwens ingegeven door de rijke poëzietraditie van de Herenthoutse stoet in het algemeen en de tekst van het oudste gekende carnavalslied in het bijzonder: “Ik zing van vrede, vreugd en leven, dees blijden Carnaval / Geen dag kan meer plezieren geven, in Herenthout vooral.” Het lied werd geschreven tussen 1882 en 1893.
Daarmee zijn drie van de elf objectieven verwezenlijkt. Bedoeling is nu dat de winnende gedichten in de seizoenen 2011-2012 en 2012-2013 op spandoeken worden gedrukt, die komen te hangen aan de kerktoren en de parking van Supermarkt Poelmans. In het jubileumseizoen worden ze supplementair verspreid in de cafés op bierviltjes.
De acht resterende initiatieven zijn: vlaggenmasten met roterende galg, verse toeristische borden, een stoetstandbeeld, een stoetstrip, een stoetquiz (op 9 november 2012), een affichewedstrijd, het behalen van het label ‘werelderfgoed UNESCO’ en een groots feestweekend op 12 en 13 januari 2013.
Een paar van deze objectieven vragen extra uitleg. De onthulling van het stoetstandbeeld is gepland voor zaterdag 8 december 2012. Locatie van het standbeeld is links van de DEXIA-bank op de Markt. “Verder verklappen we er niks over”, zegt Beirinckx. “Alleen dit: het beeld wordt opgericht als huldebetoon voor de stoeter.”
Waarom die geheimzinnigheid? “Een onthulling van iets kan maar onthuld worden als dat vooraf geheim blijft”, dixit Beirinckx. Hij deed gelijk ook een oproep aan diegenen die wél iets meer weten om zich te houden aan hun beroepsgeheim.
De stoetstrip wordt getekend door Charel Cambré en kan gezien worden als de opvolger van de jubileumuitgaven in 1992 en 2002. Charel heeft de opdracht gekregen om de stoetgeschiedenis in 11 hoofdstukken te tekenen. De opbrengst van de strip is bestemd voor het eerder aangehaalde goede doel.
Het moeilijkste objectief in de lijst van Peer Stoet lijkt de erkenning door UNESCO als werelderfgoed. Alhoewel: Marc Jacobs, directeur van FARO, het Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed, is gematigd optimistisch over de kansen tot erkenning. En ook Wim Beirinckx ziet het zitten. Hij snorde enkele criteria op waaraan onze carnavalsstoet zeker voldoet: gedragen door de gemeenschap, overgedragen van generatie op generatie, gevoel voor identiteit en authenticiteit, continuïteit, respect voor culturele diversiteit en menselijke activiteit en duurzame ontwikkeling.
De viering van 121 jaar stoet moet plaatsgrijpen in 2013 en wordt al sinds 11 maart 2010 minutieus voorbereid. “Inmiddels heeft de werkgroep al een 11-tal vergaderingen achter de rug, goed voor zo’n 60 pagina’s verslaggeving”, weet Wim Beirinckx.
Hoogstwaarschijnlijk zal men het bij verdere communicatie op 11 vergaderingen houden, ook al volgen er nog elfendertig andere. 11 is in het carnaval immers een magisch getal. Eén plausibele uitleg hiervoor is dat er 10 geboden bestaan. “Tien plus één is elf”, rekende Beirinckx voor. “Over de schreef gaan, dus.”
Het hoofdbestuur wil met het 11x11-project een zo breed mogelijk maatschappelijk vlak dragen. “We doen dit door op cultureel vlak zowat alle kunststromingen bij de viering te betrekken: zowel de grafische en de beeldende kunsten, als poëzie, muziek en dans. En dit met behulp van Huirtuitse kunstenaars.” Maar er is ook een sociale component. Met één activiteit wil men namelijk een nog nader te bepalen goed doel een hart onder de riem steken.
In aanloop naar de speciale viering heeft Peer Stoet 11 initiatieven ontwikkeld. Enkele daarvan zijn ondertussen al gerealiseerd.
Zo is er in navolging van het hangpeerke (1992) en het pinpeerke (2002) een 11x11-hangertje uitgebracht. Ook een gelegenheidspostzegel, de zogenaamde stoetstamp, heeft inmiddels z’n weg naar het grote publiek gevonden. “Van de 22.500 exemplaren zijn er momenteel nog 4.000 over. De zegels worden nu even ingehouden, maar zijn straks opnieuw verkrijgbaar in ’t Krantje en aKtueel. En we zijn in onderhandeling om ze ook te verdelen via supermarkt OKay.”
Vorig weekend werden de laureaten van de poëziewedstrijd bekend gemaakt. Het idee voor die wedstrijd werd trouwens ingegeven door de rijke poëzietraditie van de Herenthoutse stoet in het algemeen en de tekst van het oudste gekende carnavalslied in het bijzonder: “Ik zing van vrede, vreugd en leven, dees blijden Carnaval / Geen dag kan meer plezieren geven, in Herenthout vooral.” Het lied werd geschreven tussen 1882 en 1893.
Daarmee zijn drie van de elf objectieven verwezenlijkt. Bedoeling is nu dat de winnende gedichten in de seizoenen 2011-2012 en 2012-2013 op spandoeken worden gedrukt, die komen te hangen aan de kerktoren en de parking van Supermarkt Poelmans. In het jubileumseizoen worden ze supplementair verspreid in de cafés op bierviltjes.
De acht resterende initiatieven zijn: vlaggenmasten met roterende galg, verse toeristische borden, een stoetstandbeeld, een stoetstrip, een stoetquiz (op 9 november 2012), een affichewedstrijd, het behalen van het label ‘werelderfgoed UNESCO’ en een groots feestweekend op 12 en 13 januari 2013.
Een paar van deze objectieven vragen extra uitleg. De onthulling van het stoetstandbeeld is gepland voor zaterdag 8 december 2012. Locatie van het standbeeld is links van de DEXIA-bank op de Markt. “Verder verklappen we er niks over”, zegt Beirinckx. “Alleen dit: het beeld wordt opgericht als huldebetoon voor de stoeter.”
Waarom die geheimzinnigheid? “Een onthulling van iets kan maar onthuld worden als dat vooraf geheim blijft”, dixit Beirinckx. Hij deed gelijk ook een oproep aan diegenen die wél iets meer weten om zich te houden aan hun beroepsgeheim.
De stoetstrip wordt getekend door Charel Cambré en kan gezien worden als de opvolger van de jubileumuitgaven in 1992 en 2002. Charel heeft de opdracht gekregen om de stoetgeschiedenis in 11 hoofdstukken te tekenen. De opbrengst van de strip is bestemd voor het eerder aangehaalde goede doel.
Het moeilijkste objectief in de lijst van Peer Stoet lijkt de erkenning door UNESCO als werelderfgoed. Alhoewel: Marc Jacobs, directeur van FARO, het Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed, is gematigd optimistisch over de kansen tot erkenning. En ook Wim Beirinckx ziet het zitten. Hij snorde enkele criteria op waaraan onze carnavalsstoet zeker voldoet: gedragen door de gemeenschap, overgedragen van generatie op generatie, gevoel voor identiteit en authenticiteit, continuïteit, respect voor culturele diversiteit en menselijke activiteit en duurzame ontwikkeling.
woensdag 25 mei 2011
Tom Werchter zoekt een kinky lief
Ben je van het vrouwelijke geslacht, tussen de 18 en 28 jaar jong en ben je wanhopig op zoek naar een combiticket voor Rock Werchter? Dan is dit misschien wel iets voor jou.
Onder het pseudoniem ‘Tom Werchter’ heeft een kerel een wel heel opmerkelijke oproep geplaatst op zijn Facebookpagina. Hij belooft een combiticket en alle verdere kosten te vergoeden aan het meisje dat gedurende vier dagen zijn festivalliefje wil zijn. Het ‘wicht’ moet enkel vier dagen lang hem, zijn vrienden en vooral haarzelf wijsmaken dat zij zijn vriendin is.
De jongen kocht twee combitickets om naar Werchter te gaan met zijn vriendin, maar naar eigen zeggen liep de relatie stuk. Elk tof meisje tussen 18 en 28 dat sociaal is ingesteld maakt kans. Indien je er goed uitziet, heb je een voetje voor en ben je kinky en sexy dan maak je nog meer kans. Zelf omschrijft Tom zich als ‘een late twintiger met een drukke job en geen tijd voor een relatie’.
Volgens de cijfers van Tom hebben er al zo’n dertig kandidates gereageerd. Duidelijk wanhopig volgens het internetvolkje, want de jongen wordt online vooral uitgelachen.
Tom zelf trekt zich hier niets van aan en stuurt afvink- en vragenlijsten door naar de kandidates. Rook je? Doe je weed? Heb je een lief? Hoe groot is de kans op seks? Zelfs kandidates van 47 jaar en jongens die zich voordoen als meisjes melden zich aan om een ticket te bemachtigen of de mysterieuze persoon die erachter zit, te pakken te krijgen.
Onder het pseudoniem ‘Tom Werchter’ heeft een kerel een wel heel opmerkelijke oproep geplaatst op zijn Facebookpagina. Hij belooft een combiticket en alle verdere kosten te vergoeden aan het meisje dat gedurende vier dagen zijn festivalliefje wil zijn. Het ‘wicht’ moet enkel vier dagen lang hem, zijn vrienden en vooral haarzelf wijsmaken dat zij zijn vriendin is.
De jongen kocht twee combitickets om naar Werchter te gaan met zijn vriendin, maar naar eigen zeggen liep de relatie stuk. Elk tof meisje tussen 18 en 28 dat sociaal is ingesteld maakt kans. Indien je er goed uitziet, heb je een voetje voor en ben je kinky en sexy dan maak je nog meer kans. Zelf omschrijft Tom zich als ‘een late twintiger met een drukke job en geen tijd voor een relatie’.
Volgens de cijfers van Tom hebben er al zo’n dertig kandidates gereageerd. Duidelijk wanhopig volgens het internetvolkje, want de jongen wordt online vooral uitgelachen.
Tom zelf trekt zich hier niets van aan en stuurt afvink- en vragenlijsten door naar de kandidates. Rook je? Doe je weed? Heb je een lief? Hoe groot is de kans op seks? Zelfs kandidates van 47 jaar en jongens die zich voordoen als meisjes melden zich aan om een ticket te bemachtigen of de mysterieuze persoon die erachter zit, te pakken te krijgen.
dinsdag 24 mei 2011
Deelnemers Jeugdboekenweek in het zonnetje gezet
Ook dit jaar verzorgde de bib weer een leesprogramma voor kinderen van het eerste tot het zesde leerjaar rond het thema van de Jeugdboekenweek 2011: ‘Geheim’. Op woensdag 18 mei werden de 103 deelnemers uit de verschillende Herenthoutse scholen in het zonnetje gezet.
Bibliothecaris Joris Peeters: “Wij nodigden de kinderen samen met hun ouders uit die dag langs te komen. Op die manier wilden wij hun bedanken omdat zij alle opdrachtjes van de leesactie rond het opgelegde thema hadden uitgevoerd.”
De medewerkers van de bib zorgden voor een drankje en de nodige animatie. Iedereen kreeg ook een prachtig geschenkboek!
De expo met de teken-, knutsel- en schrijfopdrachtjes van de kinderen die deelnamen, loopt nog tot en met zondag 19 juni. Aan deze tentoonstelling is ook een wedstrijdvraag verbonden, waarmee bezoekers een geschenk kunnen winnen.
Bibliothecaris Joris Peeters: “Wij nodigden de kinderen samen met hun ouders uit die dag langs te komen. Op die manier wilden wij hun bedanken omdat zij alle opdrachtjes van de leesactie rond het opgelegde thema hadden uitgevoerd.”
De medewerkers van de bib zorgden voor een drankje en de nodige animatie. Iedereen kreeg ook een prachtig geschenkboek!
De expo met de teken-, knutsel- en schrijfopdrachtjes van de kinderen die deelnamen, loopt nog tot en met zondag 19 juni. Aan deze tentoonstelling is ook een wedstrijdvraag verbonden, waarmee bezoekers een geschenk kunnen winnen.
70
Bawb Dylan wordt vandaag zeventig. Reden genoeg om de platenkast open te trekken en een hele dag door zijn oeuvre te freewheelen.
‘The Freewheelin’ Bob Dylan’ lijkt ons dan ook een mooi plaatje om mee te beginnen. Maar vergeet zeker ook ‘Blonde on Blonde’, ‘Blood on the Tracks’, ‘Desire’, ‘Oh Mercy’, ‘Time out of Mind’, ‘Love and Theft’, ‘The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The ‘Royal Albert Hall’ Concert’ én ‘The Bootleg Series Vol. 9: The Witmark Demos’ niet.
Filmgewijs kunnen we ‘No Direction Home’ van Martin Scorsese ten stelligste aanbevelen. Lees je liever? ‘Chronicles, Vol. 1’ leest in één ruk uit. Onze favoriete passage is die waarin Dylan een lade opentrekt en Bono de teksten laat zien van songs die later op ‘Oh Mercy’ (1989) zullen komen. Bono leest ze en schuift onmiddellijk Daniel Lanois naar voor als knoppendraaier. De rest is geschiedenis ...
‘The Freewheelin’ Bob Dylan’ lijkt ons dan ook een mooi plaatje om mee te beginnen. Maar vergeet zeker ook ‘Blonde on Blonde’, ‘Blood on the Tracks’, ‘Desire’, ‘Oh Mercy’, ‘Time out of Mind’, ‘Love and Theft’, ‘The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The ‘Royal Albert Hall’ Concert’ én ‘The Bootleg Series Vol. 9: The Witmark Demos’ niet.
Filmgewijs kunnen we ‘No Direction Home’ van Martin Scorsese ten stelligste aanbevelen. Lees je liever? ‘Chronicles, Vol. 1’ leest in één ruk uit. Onze favoriete passage is die waarin Dylan een lade opentrekt en Bono de teksten laat zien van songs die later op ‘Oh Mercy’ (1989) zullen komen. Bono leest ze en schuift onmiddellijk Daniel Lanois naar voor als knoppendraaier. De rest is geschiedenis ...
zondag 22 mei 2011
De eenvoud van Perfume Genius
Perfume Genius (*****) zorgde afgelopen vrijdag voor het meest intense concert van het jaar. In de bomvolle Orangerie van de Brusselse Botanique kon je bij momenten letterlijk een speld horen vallen. Om maar te zeggen dat de songs van de 26-jarige Mike Hadreas niemand onberoerd lieten ...
Nu heeft die gast tijdens zijn relatief korte verblijf op deze aardkloot al wel één en ander meegemaakt. ‘Mr. Peterson’ bv. verhaalt over een leerkracht die verliefd was op hem – en omgekeerd? De tekst spreekt boekdelen: “My work came back from class / With notes attached / Of a place and time / Or how my body kept him up at night // He let me smoke weed in his truck / If I could convince him I loved enough / Enough, enough // He made me a tape / Of Joy Division / He told me there was part of him missing / When I was 16 / He jumped off a building // Mr. Peterson / I know you were ready to go / I hope there’s room for you / Up above or down below”. Heikele thema’s als pedofilie en zelfmoord vervat in een verhaaltje dat amper een paar lijnen in beslag neemt.
Het leidde uiteindelijk naar een leven vol drugs, alcohol, geweld en zelfverminking. Dat laatste verklaart ook waarom Mike Hadreas op een van zijn promofoto’s staat afgebeeld met een blauw oog. Maar uiteindelijk kwam één en ander toch nog een beetje goed. Nadat hij een afkickprogramma had gevolgd, schreef hij op de buffetpiano van zijn moeder de songs voor zijn debuutalbum ‘Learning’. Een pareltje, dat in al zijn eenvoud afklokt op minder dan 30 minuten.
En in de Botanique was het net zo. Het optreden van Perfume Genius riep de sfeer op van verwante zielen als Elliott Smith, Antony Hegarty en Nick Drake. De teksten moesten niet onder doen voor het beste van Morrissey. Zo werd ‘Dreem’ afgesloten met “If you were here right now / I wouldn’t have to write this down.”
Net als bij zijn eerste doortocht in oktober 2010 liet Hadreas, die zelf piano speelde, zich op elektronische keyboards en tweede stem begeleiden door zijn vriend Alan Wyffels. Het pianospelende duo verraste met een pak nieuwe nummers. En net als bij Animal Collective afgelopen woensdag, had je het idee dat ze ter plaatse werden uitgevonden.
Absolute hoogtepunten waren echter de songs uit het debuutalbum van het getormenteerde genie: het op waargebeurde feiten gebaseerde ‘Look Out, Look Out’, over een meisje dat op 11-jarige leeftijd twee jongetjes wurgde, en het eerder vernoemde ‘Mr. Peterson’. Maar ook ‘Learning’ - “No one will answer your prayers / Until you take off that dress” – en ‘Lake View’, beiden quatre-mains gespeeld, grepen je bij de keel ...
Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. Af en toe kon er bij Hadreas een verlegen lachje af. Ook toen hij bij het inzetten van een nummer plots een kikker in de keel kreeg. Gelukkig bracht een fles Spa redding.
Na amper drie kwartier kregen we met ‘Never Did’ een extraatje dat niet op de setlist voorkwam. Maar daarna was het onherroepelijk gedaan en werden we door de security aangemaand het universum van Perfume Genius te verlaten. We probeerden nog een glimp van hem op te vangen, maar blijkbaar had de Brusselse grootstad hem reeds opgezwolgen ...
Over één ding waren we het achteraf eens: dit was een concert van een onaardse schoonheid. We kijken nu al uit naar het tweede album van Perfume Genius. Vraag is hoe lang hij zijn eigen trauma’s kan blijven omzetten in songs die je treffen daar waar het pijn doet, recht in je hart ...
Setlist >>> 1. Awol/Perry // 2. You Won’t B There // 3. Normal Song // 4. Look Out, Look Out // 5. No Tear // 6. Deep Space // 7. Lake View // 8. Learning // 9. Sister // 10. When // 11. Rusty Chains // 12. Mr. Peterson // 13. Dirge /// 14. Dreem // 15. Jacob /// 16. Never Did
Gehoord & gezien >>> Perfume Genius, in de Botanique in Brussel, op vrijdag 20 mei 2011
Nu heeft die gast tijdens zijn relatief korte verblijf op deze aardkloot al wel één en ander meegemaakt. ‘Mr. Peterson’ bv. verhaalt over een leerkracht die verliefd was op hem – en omgekeerd? De tekst spreekt boekdelen: “My work came back from class / With notes attached / Of a place and time / Or how my body kept him up at night // He let me smoke weed in his truck / If I could convince him I loved enough / Enough, enough // He made me a tape / Of Joy Division / He told me there was part of him missing / When I was 16 / He jumped off a building // Mr. Peterson / I know you were ready to go / I hope there’s room for you / Up above or down below”. Heikele thema’s als pedofilie en zelfmoord vervat in een verhaaltje dat amper een paar lijnen in beslag neemt.
Het leidde uiteindelijk naar een leven vol drugs, alcohol, geweld en zelfverminking. Dat laatste verklaart ook waarom Mike Hadreas op een van zijn promofoto’s staat afgebeeld met een blauw oog. Maar uiteindelijk kwam één en ander toch nog een beetje goed. Nadat hij een afkickprogramma had gevolgd, schreef hij op de buffetpiano van zijn moeder de songs voor zijn debuutalbum ‘Learning’. Een pareltje, dat in al zijn eenvoud afklokt op minder dan 30 minuten.
En in de Botanique was het net zo. Het optreden van Perfume Genius riep de sfeer op van verwante zielen als Elliott Smith, Antony Hegarty en Nick Drake. De teksten moesten niet onder doen voor het beste van Morrissey. Zo werd ‘Dreem’ afgesloten met “If you were here right now / I wouldn’t have to write this down.”
Net als bij zijn eerste doortocht in oktober 2010 liet Hadreas, die zelf piano speelde, zich op elektronische keyboards en tweede stem begeleiden door zijn vriend Alan Wyffels. Het pianospelende duo verraste met een pak nieuwe nummers. En net als bij Animal Collective afgelopen woensdag, had je het idee dat ze ter plaatse werden uitgevonden.
Absolute hoogtepunten waren echter de songs uit het debuutalbum van het getormenteerde genie: het op waargebeurde feiten gebaseerde ‘Look Out, Look Out’, over een meisje dat op 11-jarige leeftijd twee jongetjes wurgde, en het eerder vernoemde ‘Mr. Peterson’. Maar ook ‘Learning’ - “No one will answer your prayers / Until you take off that dress” – en ‘Lake View’, beiden quatre-mains gespeeld, grepen je bij de keel ...
Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. Af en toe kon er bij Hadreas een verlegen lachje af. Ook toen hij bij het inzetten van een nummer plots een kikker in de keel kreeg. Gelukkig bracht een fles Spa redding.
Na amper drie kwartier kregen we met ‘Never Did’ een extraatje dat niet op de setlist voorkwam. Maar daarna was het onherroepelijk gedaan en werden we door de security aangemaand het universum van Perfume Genius te verlaten. We probeerden nog een glimp van hem op te vangen, maar blijkbaar had de Brusselse grootstad hem reeds opgezwolgen ...
Over één ding waren we het achteraf eens: dit was een concert van een onaardse schoonheid. We kijken nu al uit naar het tweede album van Perfume Genius. Vraag is hoe lang hij zijn eigen trauma’s kan blijven omzetten in songs die je treffen daar waar het pijn doet, recht in je hart ...
Setlist >>> 1. Awol/Perry // 2. You Won’t B There // 3. Normal Song // 4. Look Out, Look Out // 5. No Tear // 6. Deep Space // 7. Lake View // 8. Learning // 9. Sister // 10. When // 11. Rusty Chains // 12. Mr. Peterson // 13. Dirge /// 14. Dreem // 15. Jacob /// 16. Never Did
Gehoord & gezien >>> Perfume Genius, in de Botanique in Brussel, op vrijdag 20 mei 2011
donderdag 19 mei 2011
Animal Collective @ Koninklijk Circus
Animal Collective (****) trad gisteren op in Brussel in het kader van Les Nuits Botanique. In een uitverkocht Koninklijk Circus verraste de groep met een pak nieuwe nummers.
De sterkte van het experimentele viertal uit Baltimore is hun vernieuwingsdrang. Acht albums lang ondertussen doen ze hun eigen ding, wars van commercie. Straf dus dat het in de zomer van 2009 verschenen ‘Merriweather Post Pavillion’ een weg vond naar het grote publiek.
De groep grossierde in het Koninklijk Circus in Afrikaanse ritmes en tegendraadse opzwepende beats dat het een lieve lust was. Noise, onnavolgbare soundscapes en lekker voortkabbelende grooves smolten samen in een psychedelisch geheel dat zijn weerga niet kent.
Eén en ander werd bovendien extra ondersteund door de projectie van kleurrijke vloeistofdia’s en plasmafilmpjes. Soms leek het zelfs dat gitarist Deakin ze voor het eerst zag, zo gebiologeerd was hij door wat zich afspeelde op het grote scherm achter z’n partners in crime.
Nagenoeg alle songs liepen naadloos in elkaar over. Vaak werd rond een loopje van één nummer, een compleet andere song opgebouwd. Hierdoor kreeg je als concertganger het idee dat de nummers ter plaatse werden gebouwd.
In de 80 minuten durende set ontdekten we een viertal oudere nummers, kwestie van het publiek bij de les te houden. Voor de rest kregen we allemaal nieuwe songs voor de kiezen, die binnenkort (?) op de opvolger van het bejubelde ‘MPV’ moeten staan. Wij onthouden alvast waanzinnige versies van ‘Brothersport’, ‘Summertime Clothes’ en het verse ‘Knock You Down’. Jammer dat er geen ruimte meer was voor ‘My Girls’ ...
Setlist o.v. >>> 1. Intro // 2. Change // 3. Stop Thinking // 4. Did You See the Words // 5. A Long Time Ago // 6. Take This Weight // 7. Knock You Down // 8. Brothersport // 9. (Like) Mercury // 10. Your Choice // 11. Frights // 12. We Tigers // 13. Summertime Clothes /// 14. I’d Rather // 15. Little Kid
Gehoord & gezien >>> Animal Collective, in het Koninklijk Circus in Brussel, op woensdag 18 mei 2011
De sterkte van het experimentele viertal uit Baltimore is hun vernieuwingsdrang. Acht albums lang ondertussen doen ze hun eigen ding, wars van commercie. Straf dus dat het in de zomer van 2009 verschenen ‘Merriweather Post Pavillion’ een weg vond naar het grote publiek.
De groep grossierde in het Koninklijk Circus in Afrikaanse ritmes en tegendraadse opzwepende beats dat het een lieve lust was. Noise, onnavolgbare soundscapes en lekker voortkabbelende grooves smolten samen in een psychedelisch geheel dat zijn weerga niet kent.
Eén en ander werd bovendien extra ondersteund door de projectie van kleurrijke vloeistofdia’s en plasmafilmpjes. Soms leek het zelfs dat gitarist Deakin ze voor het eerst zag, zo gebiologeerd was hij door wat zich afspeelde op het grote scherm achter z’n partners in crime.
Nagenoeg alle songs liepen naadloos in elkaar over. Vaak werd rond een loopje van één nummer, een compleet andere song opgebouwd. Hierdoor kreeg je als concertganger het idee dat de nummers ter plaatse werden gebouwd.
In de 80 minuten durende set ontdekten we een viertal oudere nummers, kwestie van het publiek bij de les te houden. Voor de rest kregen we allemaal nieuwe songs voor de kiezen, die binnenkort (?) op de opvolger van het bejubelde ‘MPV’ moeten staan. Wij onthouden alvast waanzinnige versies van ‘Brothersport’, ‘Summertime Clothes’ en het verse ‘Knock You Down’. Jammer dat er geen ruimte meer was voor ‘My Girls’ ...
Setlist o.v. >>> 1. Intro // 2. Change // 3. Stop Thinking // 4. Did You See the Words // 5. A Long Time Ago // 6. Take This Weight // 7. Knock You Down // 8. Brothersport // 9. (Like) Mercury // 10. Your Choice // 11. Frights // 12. We Tigers // 13. Summertime Clothes /// 14. I’d Rather // 15. Little Kid
Gehoord & gezien >>> Animal Collective, in het Koninklijk Circus in Brussel, op woensdag 18 mei 2011
‘De 1000 kilometer van Kom op tegen Kanker’ fietst door Herenthout.
Op zondag 5 juni rijden de drie pelotons van ‘De 1000 kilometer van Kom op tegen Kanker’ door onze gemeente. De laatste bevoorrading van die dag vindt plaats aan de kerk. Tussen 16.42 uur en 17.48 uur zullen er ruim 250 fietsers halt houden.
‘De 1000 kilometer van Kom op tegen Kanker’ is de langste fietstocht in Vlaanderen. Tussen 2 en 5 juni wordt er 1000 kilometer gefietst. De tocht staat symbool voor de zware inspanning die kankerpatiënten moeten leveren in de strijd tegen kanker.
Alle deelnemers engageren zich om 5000 euro in te zamelen voor kankeronderzoek. Elk jaar steunen enkele Bekende Vlamingen het initiatief. Dit jaar zijn Sofie Van Moll, Eddy Merckx en Karl Vannieuwkerke de meter en peters.
Extra >>> Download hier de tijdstabel van dag 5.
‘De 1000 kilometer van Kom op tegen Kanker’ is de langste fietstocht in Vlaanderen. Tussen 2 en 5 juni wordt er 1000 kilometer gefietst. De tocht staat symbool voor de zware inspanning die kankerpatiënten moeten leveren in de strijd tegen kanker.
Alle deelnemers engageren zich om 5000 euro in te zamelen voor kankeronderzoek. Elk jaar steunen enkele Bekende Vlamingen het initiatief. Dit jaar zijn Sofie Van Moll, Eddy Merckx en Karl Vannieuwkerke de meter en peters.
Extra >>> Download hier de tijdstabel van dag 5.
dinsdag 17 mei 2011
FC Maffia
De voetbalcompetitie loopt op haar laatste benen. De vraag die zowat iedere voetballiefhebber bezighoudt, is: “Wie wordt er kampioen?”
Wie de échte kampioen is, weten we allemaal. Anderlecht natuurlijk! Zij stonden na 30 speeldagen op de eerste plaats. De rest is allemaal spielerei. Geldgewin voor de clubs. Show voor de betalende tv-zenders. De media maakt alles kapot!
Ik hou m’n hart vast nu Wouterke vt4 en WIJFtv heeft gekocht. Straks kunnen we op het kleine scherm écht alleen nog maar naar sport kijken tegen betaling, terwijl dat toch publiek recht is, zou ik denken.
Dé grootste schuld treft natuurlijk de bobo’s van de voetbalbond en de profliga. Toen Standard en Anderlecht een paar jaar geleden testwedstrijden moesten spelen om de titel, stonden de Brusselaars ook op de eerste plaats. Maar toen telde het doelpuntensaldo ineens niet meer mee. Ah, neen: Standard moest en zou kampioen spelen.
Dit jaar wéér van dattum. Standard mócht niet eens meedoen met de play-off’s. De bond zondigt tegen de eigen reglementen door een niet speelgerechtigde sjotter van Lierse toch een plaats op het scheidsrechterblad te laten behouden. “Als het voor Lierse in orde is, voor ons ook!”
Iedereen is ineens ook het vuile spel van Standard vergeten. Zowel op als naast het veld. Eén woord: maffiapraktijken. Het openlijk geflirt met Vandamme, twee seizoenen na elkaar! Vandamme komt terug naar Anderlecht, heette het. In de pers orakelt meneer Elke Clijsters: “Anderlecht is mijn club!”. Als ze zoiets verkondigen, kan je er vergif op innemen dat ze het tegenovergestelde bedoelen, die salonvoetballers. De Bilde en Desloover hebben nooit zoveel krediet gekregen als Witsel.
Ach, misschien is het goed dat de eerste in de reguliere competitie zo vaart. Kunnen we die domme nacompetitie straks begraven. Zelfs de ‘Ollanders wisten het al na één jaar. En zij lachen nu met ons. Terecht.
Eerlijk: onze voetbalcompetitie bestaat eigenlijk uit een voorronde van 30 wedstrijden. Iedereen zit bijna negen maanden te ploeteren om in april zijn punten gehalveerd te zien. Ei zo na zou Lierse nog in aanmerking gekomen zijn om Europees te spelen. Te zot om los te lopen.
Stel je voor dat men dezelfde regels hanteert in andere sporten. In het veldrijden worden in januari de behaalde punten in de verschillende klassementen gehalveerd. In de Ronde van Frankrijk gaan we bij het ingaan van de laatste week hetzelfde doen met de tijdsverschillen. De marathon op de Olympische Spelen? Aan kilometerpaaltje 30 laten we iedereen weer samensmelten en geven we een verse start. Want zeg nu zelf: dat is toch veel spannender!
Wie de échte kampioen is, weten we allemaal. Anderlecht natuurlijk! Zij stonden na 30 speeldagen op de eerste plaats. De rest is allemaal spielerei. Geldgewin voor de clubs. Show voor de betalende tv-zenders. De media maakt alles kapot!
Ik hou m’n hart vast nu Wouterke vt4 en WIJFtv heeft gekocht. Straks kunnen we op het kleine scherm écht alleen nog maar naar sport kijken tegen betaling, terwijl dat toch publiek recht is, zou ik denken.
Dé grootste schuld treft natuurlijk de bobo’s van de voetbalbond en de profliga. Toen Standard en Anderlecht een paar jaar geleden testwedstrijden moesten spelen om de titel, stonden de Brusselaars ook op de eerste plaats. Maar toen telde het doelpuntensaldo ineens niet meer mee. Ah, neen: Standard moest en zou kampioen spelen.
Dit jaar wéér van dattum. Standard mócht niet eens meedoen met de play-off’s. De bond zondigt tegen de eigen reglementen door een niet speelgerechtigde sjotter van Lierse toch een plaats op het scheidsrechterblad te laten behouden. “Als het voor Lierse in orde is, voor ons ook!”
Iedereen is ineens ook het vuile spel van Standard vergeten. Zowel op als naast het veld. Eén woord: maffiapraktijken. Het openlijk geflirt met Vandamme, twee seizoenen na elkaar! Vandamme komt terug naar Anderlecht, heette het. In de pers orakelt meneer Elke Clijsters: “Anderlecht is mijn club!”. Als ze zoiets verkondigen, kan je er vergif op innemen dat ze het tegenovergestelde bedoelen, die salonvoetballers. De Bilde en Desloover hebben nooit zoveel krediet gekregen als Witsel.
Ach, misschien is het goed dat de eerste in de reguliere competitie zo vaart. Kunnen we die domme nacompetitie straks begraven. Zelfs de ‘Ollanders wisten het al na één jaar. En zij lachen nu met ons. Terecht.
Eerlijk: onze voetbalcompetitie bestaat eigenlijk uit een voorronde van 30 wedstrijden. Iedereen zit bijna negen maanden te ploeteren om in april zijn punten gehalveerd te zien. Ei zo na zou Lierse nog in aanmerking gekomen zijn om Europees te spelen. Te zot om los te lopen.
Stel je voor dat men dezelfde regels hanteert in andere sporten. In het veldrijden worden in januari de behaalde punten in de verschillende klassementen gehalveerd. In de Ronde van Frankrijk gaan we bij het ingaan van de laatste week hetzelfde doen met de tijdsverschillen. De marathon op de Olympische Spelen? Aan kilometerpaaltje 30 laten we iedereen weer samensmelten en geven we een verse start. Want zeg nu zelf: dat is toch veel spannender!
maandag 16 mei 2011
Knappe resultaten voor Herenthoutse blazers
Op 7 mei namen Jorien Nevelsteen en Evi Minnen van de Kon. Fanfare Sint-Pieter deel aan het landelijk concours in het Lemmensinstituut te Leuven. De twee blazers behaalden weer erg knappe resultaten.
Jorien (dwarsfluit) behaalde 85% in tweede afdeling. Evi (altsaxofoon) behaalde 87,67% in eerste afdeling. De volledige uitslag vind hier
Jorien (dwarsfluit) behaalde 85% in tweede afdeling. Evi (altsaxofoon) behaalde 87,67% in eerste afdeling. De volledige uitslag vind hier
Wildplassers
Het is al een beetje belegen nieuws, maar toch wil ik het hier nog kwijt. Lier wordt onveilig gemaakt door wildplassers! Vorig jaar waren bijna de helft van alle overlastboetes, boetes voor wildplassen.
’s Middags wil ik wel eens door Lier wandelen. Uit noodzaak, natuurlijk. Omdat mijn werkadres er zich bevindt. En ja: als het zonnetje een beetje schijnt, hangt er echt een geurtje in het pittoreske stadje.
Schuldigen aan die geurhinder zouden dus best die wildplassers kunnen zijn. Foei, jongens? Mis poes! Uit onderzoek is immers gebleken dat het niet alleen om mannen gaat. Blijkbaar kunnen steeds meer vrouwen hun plas niet meer ophouden.
Nu is het voor vrouwen van het andere geslacht - graptje - in Lier niet altijd even gemakkelijk om een openbaar toilet te vinden. En in cafés moet je vaak betalen of een drankje consumeren voor je plas.
Burgemeester Marleen Vanderpoorten (Open VLD) erkent het chronische tekort aan openbare toiletten. “We hebben nu drie openbare toiletten in het centrum, daarvan is er maar een open ’s avonds en ’s nachts. Terwijl het wildplassen zich vooral dan voordoet.”
Vanderpoorten zoekt naar een oplossing, maar zegt dat het niet evident is om nieuwe toiletten in het stadscentrum te plaatsen. Alhoewel ... Momenteel is de Grote Markt in Lier één grote zandbak. Makkelijk om één en ander toe te dekken, me dunkt!
’s Middags wil ik wel eens door Lier wandelen. Uit noodzaak, natuurlijk. Omdat mijn werkadres er zich bevindt. En ja: als het zonnetje een beetje schijnt, hangt er echt een geurtje in het pittoreske stadje.
Schuldigen aan die geurhinder zouden dus best die wildplassers kunnen zijn. Foei, jongens? Mis poes! Uit onderzoek is immers gebleken dat het niet alleen om mannen gaat. Blijkbaar kunnen steeds meer vrouwen hun plas niet meer ophouden.
Nu is het voor vrouwen van het andere geslacht - graptje - in Lier niet altijd even gemakkelijk om een openbaar toilet te vinden. En in cafés moet je vaak betalen of een drankje consumeren voor je plas.
Burgemeester Marleen Vanderpoorten (Open VLD) erkent het chronische tekort aan openbare toiletten. “We hebben nu drie openbare toiletten in het centrum, daarvan is er maar een open ’s avonds en ’s nachts. Terwijl het wildplassen zich vooral dan voordoet.”
Vanderpoorten zoekt naar een oplossing, maar zegt dat het niet evident is om nieuwe toiletten in het stadscentrum te plaatsen. Alhoewel ... Momenteel is de Grote Markt in Lier één grote zandbak. Makkelijk om één en ander toe te dekken, me dunkt!
Brood en spelen
Afgelopen weekend waren wij op een privé-feestje van een nieuwbakken Abraham getuige van een optreden van The New Romance (***), een coverband die de nagedachtenis van Herman Brood levendig moet houden. Uiteindelijk werd duidelijk dat Brood helemaal niet dood is, meer nog: hij is kakelvers.
Nochtans waren wij met enige scepsis richting Olen afgezakt. Immers: één van de initiatiefnemers van het project is Ernst Löw. Midden vorig decennium dook deze in Antwerpen residerende Nederlandse acteur op in ‘Thuis’ als leerkracht Arno, om even later directrice Martine (Christel Domen) binnen te doen. Vergeef mij m’n degelijke dossierkennis wat de populaire Eén-soap betreft, maar in een huishouden met drie dochters is er gewoonweg geen ontkomen aan ...
Enfin. Löw zette een meer dan geloofwaardige Herman Brood neer. Hij wist zich dan ook gesteund door vier straffe muzikanten. En één van die vier was niemand minder dan Dany Lademacher, de originele gitarist van Herman Broods Wild Romance, die momenteel door Holland toert met z’n eigen Wild Romance Tour. De inmiddels 61-jarige Brusselaar werd destijds aangetrokken om Ferdi Karmelk te vervangen en schreef mee aan tientallen songs, waaronder de hits ‘Saturday Night’ en ‘Never Be Clever’, twee nummers die ook in Olen niet op de setlist ontbraken.
Afgetrapt werd er met het strakke ‘Rock ’N Roll Junkie’. Van meet af aan ging het in een rotvaart richting bisnummers. Ben Crabbé leek wel een menselijke metronoom, Geert Maesschalck plukte zijn bas haast aan stukken en het orgeltje van Jeroen Ravesloot swingde al een spreekwoordelijke tiet. Enkel met ‘Still Believe’ werd wat gas teruggenomen. Het was een heerlijk rustpunt en wat ons betreft het absolute hoogtepunt van de avond.
De bisronde werd afgesloten met een herneming van ‘Saturday Night’, deze keer met superlange intro. Jammer dat er geen ruimte meer was voor ‘Hot Shot’ ...
Setlist >>> 1. Rock ‘N Roll Junkie // 2. Hit // 3. Doreen // 4. Skid Row // 5. Never Be Clever // 6. Champagne and Wine // 7. No More Dancing // 8. Doin’ It // 9. Still Believe // 10. Phoney / Pop // 11. I Love You Like I Love Myself // 12. Sleepin’ Bird // 13. Saturday Night / Dope Sucks // 14. Hit // 15. When I Get Home / Knockin On Heaven’s Door /// 16. True Fine Mama // 17. Too Slow // 18. Saturday Night
Gehoord & gezien >>> The New Romance, op een ‘geheime’ locatie in Olen, op vrijdag 13 mei 2011
Nochtans waren wij met enige scepsis richting Olen afgezakt. Immers: één van de initiatiefnemers van het project is Ernst Löw. Midden vorig decennium dook deze in Antwerpen residerende Nederlandse acteur op in ‘Thuis’ als leerkracht Arno, om even later directrice Martine (Christel Domen) binnen te doen. Vergeef mij m’n degelijke dossierkennis wat de populaire Eén-soap betreft, maar in een huishouden met drie dochters is er gewoonweg geen ontkomen aan ...
Enfin. Löw zette een meer dan geloofwaardige Herman Brood neer. Hij wist zich dan ook gesteund door vier straffe muzikanten. En één van die vier was niemand minder dan Dany Lademacher, de originele gitarist van Herman Broods Wild Romance, die momenteel door Holland toert met z’n eigen Wild Romance Tour. De inmiddels 61-jarige Brusselaar werd destijds aangetrokken om Ferdi Karmelk te vervangen en schreef mee aan tientallen songs, waaronder de hits ‘Saturday Night’ en ‘Never Be Clever’, twee nummers die ook in Olen niet op de setlist ontbraken.
Afgetrapt werd er met het strakke ‘Rock ’N Roll Junkie’. Van meet af aan ging het in een rotvaart richting bisnummers. Ben Crabbé leek wel een menselijke metronoom, Geert Maesschalck plukte zijn bas haast aan stukken en het orgeltje van Jeroen Ravesloot swingde al een spreekwoordelijke tiet. Enkel met ‘Still Believe’ werd wat gas teruggenomen. Het was een heerlijk rustpunt en wat ons betreft het absolute hoogtepunt van de avond.
De bisronde werd afgesloten met een herneming van ‘Saturday Night’, deze keer met superlange intro. Jammer dat er geen ruimte meer was voor ‘Hot Shot’ ...
Setlist >>> 1. Rock ‘N Roll Junkie // 2. Hit // 3. Doreen // 4. Skid Row // 5. Never Be Clever // 6. Champagne and Wine // 7. No More Dancing // 8. Doin’ It // 9. Still Believe // 10. Phoney / Pop // 11. I Love You Like I Love Myself // 12. Sleepin’ Bird // 13. Saturday Night / Dope Sucks // 14. Hit // 15. When I Get Home / Knockin On Heaven’s Door /// 16. True Fine Mama // 17. Too Slow // 18. Saturday Night
Gehoord & gezien >>> The New Romance, op een ‘geheime’ locatie in Olen, op vrijdag 13 mei 2011
zondag 15 mei 2011
Herenthout zoekt milieuambtenaar
Onze gemeente wil een voltijdse milieuambtenaar aanwerven in contractueel verband. Het bestuur zoekt een gemotiveerde, computervaardige bachelor met onder meer een goede kennis van de milieuwetgeving.
Je kan je sollicitatiebrief met cv en het gevraagde diploma versturen naar het college van burgemeester en schepenen, Bouwelse Steenweg 8 te 2270 Herenthout. Kandidaturen moeten uiterlijk op 10 juni 2011 ingediend worden. De volledige jobomschrijving vind je hier.
Je kan je sollicitatiebrief met cv en het gevraagde diploma versturen naar het college van burgemeester en schepenen, Bouwelse Steenweg 8 te 2270 Herenthout. Kandidaturen moeten uiterlijk op 10 juni 2011 ingediend worden. De volledige jobomschrijving vind je hier.
Peer Stoet stelt project 11x11 voor
De Herenthoutse stoet viert als oudste vastenavondstoet van Vlaanderen - en bij uitbreiding België - in 2013 zijn 121-jarig bestaan. In aanloop hiervan werd door het bestuur van Peer Stoet een poëziewedstrijd uitgeschreven.
De jurering van de ingezonden gedichten vond plaats op zaterdag 7 mei. Gisteren was de gemeentelijke feestzaal het decor voor de proclamatie met prijsuitreiking. In aanwezigheid van pers, stoetbestuur en genodigden mochten de laureaten Lieve Eykens en Frédéric Troonbeeckx hun werk voordragen. Later krijgen de gedichten een plaats in het Huirtuits straatbeeld.
De carnavalsvereniging stelde het 11x11-project voor d.m.v. een gesmaakte PowerPoint-presentatie. Om het 121-jarig bestaan extra in de verf te zetten, staan ook nog een eigen standbeeld in het centrum en de uitgave van een stoetstrip op het programma. Eind vorig jaar verscheen er ook al een speciale postzegel.
Tot slot trok men in stoet naar het polyvalent lokaal van de bibliotheek voor de opening van een tentoonstelling naar aanleiding van de nakende viering. Naast de meest representatieve stukken uit het stoetarchief is er een overzicht te zien van de 10x11-viering in 2002. De tentoonstelling ‘11x11 in ’t vizier’ is te bezichtigen tijdens de openinguren van de bib of op afspraak, en dat van zondag 15 mei tot en met zondag 26 juni 2011.
De jurering van de ingezonden gedichten vond plaats op zaterdag 7 mei. Gisteren was de gemeentelijke feestzaal het decor voor de proclamatie met prijsuitreiking. In aanwezigheid van pers, stoetbestuur en genodigden mochten de laureaten Lieve Eykens en Frédéric Troonbeeckx hun werk voordragen. Later krijgen de gedichten een plaats in het Huirtuits straatbeeld.
De carnavalsvereniging stelde het 11x11-project voor d.m.v. een gesmaakte PowerPoint-presentatie. Om het 121-jarig bestaan extra in de verf te zetten, staan ook nog een eigen standbeeld in het centrum en de uitgave van een stoetstrip op het programma. Eind vorig jaar verscheen er ook al een speciale postzegel.
Tot slot trok men in stoet naar het polyvalent lokaal van de bibliotheek voor de opening van een tentoonstelling naar aanleiding van de nakende viering. Naast de meest representatieve stukken uit het stoetarchief is er een overzicht te zien van de 10x11-viering in 2002. De tentoonstelling ‘11x11 in ’t vizier’ is te bezichtigen tijdens de openinguren van de bib of op afspraak, en dat van zondag 15 mei tot en met zondag 26 juni 2011.
vrijdag 13 mei 2011
Armoe troef! in Huirtuit
De elfde editie van Erfgoeddag op zondag 1 mei jongstleden was een succes. 400 organisaties presenteerden samen meer dan 600 activiteiten. Alle activiteiten stonden in het teken van ‘Armoe troef!’.
Centrale vraag was hoe armoede werd benoemd, geregistreerd, beoordeeld, bestreden of beleefd? En hoe zat (en zit) het met de cultuur van armen, en welk erfgoed getuigt van deze bijzondere geschiedenissen?
Kempens Karakter, de erfgoedcel waartoe ook Herenthout behoort, had in het Timmermans-Opsomerhuis te Lier de tentoonstelling ‘De arme Kempen?’ opgezet. Voor deze gezamenlijke activiteit stelde elk van de negen partnergemeenten een paneel samen met feiten en foto’s, die een bepaald aspect van armoede belichten. Voor Herenthout was dat ‘voeding tijdens oorlogen’.
Verschillende gemeenten organiseren vanaf nu een activiteit rond hun paneel of nemen de tentoonstelling integraal over. Zo brengen Heemkring Sandelyn vzw en Sint-Vincentius vanaf morgen tot en met woensdag 8 juni in onze bib een evocatie van armoede in Herenthout tijdens de Wereldoorlogen I en II. Vrije toegang tijdens de openingsuren en op afspraak.
Wat >>> ‘Armoe troef!’, een initiatief n.a.v. Erfgoeddag 2011 i.s.m. Kempens Karakter.
Waar & wanneer >>> Openbare bibliotheek, Zwanenberg 27 in Herenthout, van zaterdag 14 mei tot woensdag 8 juni 2011.
Centrale vraag was hoe armoede werd benoemd, geregistreerd, beoordeeld, bestreden of beleefd? En hoe zat (en zit) het met de cultuur van armen, en welk erfgoed getuigt van deze bijzondere geschiedenissen?
Kempens Karakter, de erfgoedcel waartoe ook Herenthout behoort, had in het Timmermans-Opsomerhuis te Lier de tentoonstelling ‘De arme Kempen?’ opgezet. Voor deze gezamenlijke activiteit stelde elk van de negen partnergemeenten een paneel samen met feiten en foto’s, die een bepaald aspect van armoede belichten. Voor Herenthout was dat ‘voeding tijdens oorlogen’.
Verschillende gemeenten organiseren vanaf nu een activiteit rond hun paneel of nemen de tentoonstelling integraal over. Zo brengen Heemkring Sandelyn vzw en Sint-Vincentius vanaf morgen tot en met woensdag 8 juni in onze bib een evocatie van armoede in Herenthout tijdens de Wereldoorlogen I en II. Vrije toegang tijdens de openingsuren en op afspraak.
Wat >>> ‘Armoe troef!’, een initiatief n.a.v. Erfgoeddag 2011 i.s.m. Kempens Karakter.
Waar & wanneer >>> Openbare bibliotheek, Zwanenberg 27 in Herenthout, van zaterdag 14 mei tot woensdag 8 juni 2011.
maandag 9 mei 2011
Sofie @ Torekensschool
Sofie Verbruggen (****) zorgde afgelopen zaterdag voor één van de beste concerten in Unplugged Sessions-reeks van MinC. Met een uitgekiende mengeling van pop, soul en jazz dwong ze het aanwezige publiek zelfs tot een staande ovatie.
De voormalige zangeres van Trinity werd bijgestaan door Hervé Martens. Zijn synthesizerklanken pasten perfect bij de warme stem van Sofie. Het tweetal trapte af met de Hal David en Burt Bacharach-compositie ‘What the World Needs Now (Is Love)’, onmiddellijk gevolgd door die andere klassieker ‘Walk On By’.
Maar Sofie bracht niet alleen hulde aan het songschrijverstalent van David en Bacharach. Ook Aretha Franklin, Charlie Parker, Nat King Cole, Ray Charles en Michael Jackson passeerden de revue.
Tussendoor grasduinde Sofie ook even in haar eigen verleden, met een knappe versie van ‘I Love You’ en de obligate Trinity-hits ‘Drop! Drop! Drop! (Let the Rain Fall Down)’ en ‘002.345.709 (That’s My Number)’, gelukkig zonder die idiote danspasjes uit TopPop.
De aanwezigheid van enkele koorleden van Jubile zorgde zowaar voor interactie met het publiek en harmonieuze samenzang. Sofie was hierdoor duidelijk verrast. Dat mocht ze helemaal aan het eind van de set nog eens zijn, toen Wim Horemans haar een gelukkige verjaardag kwam wensen. En blij dat ze was met de bloemen ...
Setlist >>> 1. What the World Needs Now (Is Love) // 2. Walk On By // 3. That’s What Friends Are For // 4. What a Wonderful World // 5. I Say a Little Prayer // 6. The Way We Were // 7. I Love You // 8. Medley: Summertime / Hit The Road Jack / Fever /// 9. [Charlie Parker Tribute] // 10. Smile // 11. I Just Can’t Stop Loving You // 12. Always Be There // 13. I’m Coming Out // 14. Baby Love // 15. Loving You // 16. Drop! Drop! Drop! (Let the Rain Fall Down) // 17. 002.345.709 (That’s My Number) // 18. The Light /// 19. Sing a Song // 20. Ain’t Nothing Like the Real Thing // 21. Bye, Bye, Blackbird // 22. If You Don’t Know Me By Now
Gehoord & gezien >>> Sofie & Hervé Martens, in de Sint-Gummaruskerk in Herenthout, op zaterdag 7 mei 2011
Foto: Bart Van Laer
De voormalige zangeres van Trinity werd bijgestaan door Hervé Martens. Zijn synthesizerklanken pasten perfect bij de warme stem van Sofie. Het tweetal trapte af met de Hal David en Burt Bacharach-compositie ‘What the World Needs Now (Is Love)’, onmiddellijk gevolgd door die andere klassieker ‘Walk On By’.
Maar Sofie bracht niet alleen hulde aan het songschrijverstalent van David en Bacharach. Ook Aretha Franklin, Charlie Parker, Nat King Cole, Ray Charles en Michael Jackson passeerden de revue.
Tussendoor grasduinde Sofie ook even in haar eigen verleden, met een knappe versie van ‘I Love You’ en de obligate Trinity-hits ‘Drop! Drop! Drop! (Let the Rain Fall Down)’ en ‘002.345.709 (That’s My Number)’, gelukkig zonder die idiote danspasjes uit TopPop.
De aanwezigheid van enkele koorleden van Jubile zorgde zowaar voor interactie met het publiek en harmonieuze samenzang. Sofie was hierdoor duidelijk verrast. Dat mocht ze helemaal aan het eind van de set nog eens zijn, toen Wim Horemans haar een gelukkige verjaardag kwam wensen. En blij dat ze was met de bloemen ...
Setlist >>> 1. What the World Needs Now (Is Love) // 2. Walk On By // 3. That’s What Friends Are For // 4. What a Wonderful World // 5. I Say a Little Prayer // 6. The Way We Were // 7. I Love You // 8. Medley: Summertime / Hit The Road Jack / Fever /// 9. [Charlie Parker Tribute] // 10. Smile // 11. I Just Can’t Stop Loving You // 12. Always Be There // 13. I’m Coming Out // 14. Baby Love // 15. Loving You // 16. Drop! Drop! Drop! (Let the Rain Fall Down) // 17. 002.345.709 (That’s My Number) // 18. The Light /// 19. Sing a Song // 20. Ain’t Nothing Like the Real Thing // 21. Bye, Bye, Blackbird // 22. If You Don’t Know Me By Now
Gehoord & gezien >>> Sofie & Hervé Martens, in de Sint-Gummaruskerk in Herenthout, op zaterdag 7 mei 2011
Foto: Bart Van Laer
Boyle beste in de Molenstraat
Niet minder dan 152 wielrenners boden zich gisteren in ’t Tegendeel (Molenstraat) aan voor een wedstrijd in de open categorie. De overwinning was voor de Australiër Sean Boyle.
De renners kregen net geen 100 kilometers voorgeschoteld: 99,6 om precies te zien, verdeeld over twaalf plaatselijke ronden. Na een valpartij vormde zich een kopgroep van twaalf renners. Hierbij o.a. ex-profs Wouter Van Mechelen en Cedric Van Lommel, én straffe jongens als Wim De Vries en Nicolas Lambrechts. De samenwerking was relatief goed en al snel reden ze een minuut voorsprong bij elkaar.
De twaalf bleven mooi bij elkaar en pas in de allerlaatste ronde werd de beslissing doorgevoerd. Na enkele speldenprikken was het de beurt aan Aussie Sean Boyle om het hazenpad te kiezen. Tom Rombouts probeerde in eerste instantie het gat nog dicht te rijden maar tevergeefs. De vogel was gaan vliegen. Ondanks verwoede inspanningen van Nicolaas Lembrechts, bolde Boyle uiteindelijk met een voorsprong van 15 seconden over de meet. Nico Ilegems werd derde.
Uitslag >>> 1. Sean Boyle (99,6 km in 02:11:27); 2. Nicolaas Lembrechts (op 15”); 3. Nico Ielegems; 4. Wim De Vries (op 30”); 5. Sam Van De Mieroop; 6. Tom De Feyter; 7. Jonathan Van Elst; 8. Cedric Van Lommel; 9. Sven Rombouts; 10. Bjorn Coomans
De renners kregen net geen 100 kilometers voorgeschoteld: 99,6 om precies te zien, verdeeld over twaalf plaatselijke ronden. Na een valpartij vormde zich een kopgroep van twaalf renners. Hierbij o.a. ex-profs Wouter Van Mechelen en Cedric Van Lommel, én straffe jongens als Wim De Vries en Nicolas Lambrechts. De samenwerking was relatief goed en al snel reden ze een minuut voorsprong bij elkaar.
De twaalf bleven mooi bij elkaar en pas in de allerlaatste ronde werd de beslissing doorgevoerd. Na enkele speldenprikken was het de beurt aan Aussie Sean Boyle om het hazenpad te kiezen. Tom Rombouts probeerde in eerste instantie het gat nog dicht te rijden maar tevergeefs. De vogel was gaan vliegen. Ondanks verwoede inspanningen van Nicolaas Lembrechts, bolde Boyle uiteindelijk met een voorsprong van 15 seconden over de meet. Nico Ilegems werd derde.
Uitslag >>> 1. Sean Boyle (99,6 km in 02:11:27); 2. Nicolaas Lembrechts (op 15”); 3. Nico Ielegems; 4. Wim De Vries (op 30”); 5. Sam Van De Mieroop; 6. Tom De Feyter; 7. Jonathan Van Elst; 8. Cedric Van Lommel; 9. Sven Rombouts; 10. Bjorn Coomans
Meer communicanten ondanks crisis in Kerk
Hoewel heel veel mensen zich sinds het pedofilieschandaal rond Roger Vangheluwe hebben laten ontdopen, daalt het aantal communicanten in onze provincie niet. Uit een rondvraag die Gazet Van Antwerpen bij een 40-tal parochies deed, blijkt dat in die parochies 1.360 kinderen dit jaar hun eerste communie doen en 2.185 hun plechtige communie. Dat zijn er meer dan vorig jaar.
Ondanks de massale ontdopingen in het bisdom Antwerpen (2.136 in 2010 en voor 2011 zijn er al 150 aanvragen binnen) sinds de affaire Vangheluwe, stijgt het aantal eerste communicanten licht en blijft het aantal vormelingen nagenoeg ongewijzigd. Onze parochie doet het iets minder goed en kent bij de vormelingen zelfs een terugval van 17 procent.
Van de gecontacteerde parochies en parochiefederaties die exacte cijfers bezorgden, melden twaalf een stijging van het aantal communicanten en elf een daling. In absolute aantallen is de stijging van het aantal eerste communicanten iets groter dan de daling. Ook bij de vormelingen zijn er parochies/parochiefederaties die een stijging melden, maar over het algemeen beschouwd kunnen we daar ongeveer van een status quo spreken.
Theoloog Jürgen Mettepenningen, voormalig woordvoerder van Léonard, is niet verwonderd. "Ondanks de crisis in de Kerk blijft de Vlaming zeer traditioneel als het aankomt op doopsel, vormsel en begrafenis. De scheiding tussen de schandaalsfeer en de familietradities waar men al generaties lang aan vasthoudt, is significant. Iemand die zelf een communiefeest en cadeautjes heeft gekregen, wil dat zijn kinderen niet ontzeggen."
Cijfers in Herenthout
Aantal eerste communicanten in 2011: 75 (76 in 2010)
Aantal vormelingen in 2011: 58 (68 in 2010)
Ondanks de massale ontdopingen in het bisdom Antwerpen (2.136 in 2010 en voor 2011 zijn er al 150 aanvragen binnen) sinds de affaire Vangheluwe, stijgt het aantal eerste communicanten licht en blijft het aantal vormelingen nagenoeg ongewijzigd. Onze parochie doet het iets minder goed en kent bij de vormelingen zelfs een terugval van 17 procent.
Van de gecontacteerde parochies en parochiefederaties die exacte cijfers bezorgden, melden twaalf een stijging van het aantal communicanten en elf een daling. In absolute aantallen is de stijging van het aantal eerste communicanten iets groter dan de daling. Ook bij de vormelingen zijn er parochies/parochiefederaties die een stijging melden, maar over het algemeen beschouwd kunnen we daar ongeveer van een status quo spreken.
Theoloog Jürgen Mettepenningen, voormalig woordvoerder van Léonard, is niet verwonderd. "Ondanks de crisis in de Kerk blijft de Vlaming zeer traditioneel als het aankomt op doopsel, vormsel en begrafenis. De scheiding tussen de schandaalsfeer en de familietradities waar men al generaties lang aan vasthoudt, is significant. Iemand die zelf een communiefeest en cadeautjes heeft gekregen, wil dat zijn kinderen niet ontzeggen."
Cijfers in Herenthout
Aantal eerste communicanten in 2011: 75 (76 in 2010)
Aantal vormelingen in 2011: 58 (68 in 2010)
zaterdag 7 mei 2011
Fotoclub Toreke stelt tentoon
Vrijdag opende schepen van cultuur Stijn Raeymaekers de 44e tentoontstelling van Fotoclub Toreke. In zijn toespraak refereerde hij naar de kracht van de fotografie. Hij haalde recente voorbeelden aan, zoals de foto van het koninklijke achterste van Pippa Middleton en de schreeuw om beeldmateriaal dat moet bewijzen dat Bin Laden wel echt dood is ...
Don Dieltjes had even voordien aangekondigd dat de ledenstop, die een kleine twee jaar geleden werd afgekondigd, niet meer van kracht is. Immers: sinds een goed half jaar heeft de club een ander én ruimer lokaal.
De voorzitter stelde ook de laureaten van de clubwedstrijden voor. Dit jaar waren dat Dis Van Tendeloo (zwart-witfotografie) en Eric Feyen (kleurenfoto’s én digi-beelden).
De tentoonstelling is dit weekend toegankelijk op zaterdag vanaf 14 uur en op zondag van 10 tot 20 uur. Naast een eigen selectie van de leden zijn er ook nog digitale projecties. Springen hier in het oog: de paddenstoelen van Eric Feyen en het groene IJsland door de lens van Julien Verwerft, op muziek van Sigur Rós. Ook het vrij salon achteraan in GOC Ter Voncke, biedt enkele interessante foto’s ...
Don Dieltjes had even voordien aangekondigd dat de ledenstop, die een kleine twee jaar geleden werd afgekondigd, niet meer van kracht is. Immers: sinds een goed half jaar heeft de club een ander én ruimer lokaal.
De voorzitter stelde ook de laureaten van de clubwedstrijden voor. Dit jaar waren dat Dis Van Tendeloo (zwart-witfotografie) en Eric Feyen (kleurenfoto’s én digi-beelden).
De tentoonstelling is dit weekend toegankelijk op zaterdag vanaf 14 uur en op zondag van 10 tot 20 uur. Naast een eigen selectie van de leden zijn er ook nog digitale projecties. Springen hier in het oog: de paddenstoelen van Eric Feyen en het groene IJsland door de lens van Julien Verwerft, op muziek van Sigur Rós. Ook het vrij salon achteraan in GOC Ter Voncke, biedt enkele interessante foto’s ...
dinsdag 3 mei 2011
Speelpleinwerking werft aan!
Speelpleinwerking Herenthout zoekt een enthousiaste, gemotiveerde en verantwoordelijke jobstudent die aan het hoofd komt te staan van de werking. Daarnaast zoekt men ook pleinanimators vol zotte ideeën die het beste van zichzelf willen geven.
Ben je zestien plus en wil je graag mee komen spelen als animator? Ben je enthousiast en ga je verantwoordelijkheid niet uit de weg? Heb je een animatorcursus achter de rug en wil je graag stage lopen in onze gemeente? Ook dat is mogelijk.
Ben je minstens één volledige week vrij in juli en heb je zin om samen met jouw vrienden te spelen, sporten en dansen? Dan is Speelpleinwerking Herenthout er voor jou!
Bekijk de vacatures op speelpleinwerking.tk en stel jezelf kandidaat! Solliciteren voor jobstudent kan tot 5 mei; voor pleinanimator tot 20 mei.
De speelpleineditie van 2011 gaat door van 4 tot 29 juli 2011, elke weekdag tussen 9 en 16.30 uur. Uitvalsbasis is opnieuw sportcomplex ’t Kapelleke. Inschrijven kan vanaf 1 mei en doe je via het inschrijvingsformulier dat je o.a. kan vinden bij de plaatselijke middenstanders en in de folderrekken bij de jeugddienst op het loket Vrije Tijd.
Ben je zestien plus en wil je graag mee komen spelen als animator? Ben je enthousiast en ga je verantwoordelijkheid niet uit de weg? Heb je een animatorcursus achter de rug en wil je graag stage lopen in onze gemeente? Ook dat is mogelijk.
Ben je minstens één volledige week vrij in juli en heb je zin om samen met jouw vrienden te spelen, sporten en dansen? Dan is Speelpleinwerking Herenthout er voor jou!
Bekijk de vacatures op speelpleinwerking.tk en stel jezelf kandidaat! Solliciteren voor jobstudent kan tot 5 mei; voor pleinanimator tot 20 mei.
De speelpleineditie van 2011 gaat door van 4 tot 29 juli 2011, elke weekdag tussen 9 en 16.30 uur. Uitvalsbasis is opnieuw sportcomplex ’t Kapelleke. Inschrijven kan vanaf 1 mei en doe je via het inschrijvingsformulier dat je o.a. kan vinden bij de plaatselijke middenstanders en in de folderrekken bij de jeugddienst op het loket Vrije Tijd.
Oorlogsmonument in herstelling
Het oorlogsmonument in de Gelderstraat wordt op woensdag 4 mei opgehaald voor herstelling. Zoals bekend is het bronzen beeld reeds een tijdje beschadigd; de kolf van het geweer ontbreekt.
Een bronsgieterij zal de soldaat nu ophalen en herstellen. Het ontbrekende deel van het geweer zal in brons gegoten worden en terug aan het beeld geplaatst worden. Bovendien krijgt het beeld een volledige opfrisbeurt.
Een bronsgieterij zal de soldaat nu ophalen en herstellen. Het ontbrekende deel van het geweer zal in brons gegoten worden en terug aan het beeld geplaatst worden. Bovendien krijgt het beeld een volledige opfrisbeurt.
zondag 1 mei 2011
Palmenconcerten
In het weekend van 16 en 17 april was Zaal Lux het decor voor de jaarlijkse Palmenconcerten van de Herenthoutse fanfare. Eén en ander stond dit jaar volledig in het teken van de voorbereiding op het vierjaarlijkse provinciaal concours, de Olympische Fanfare Spelen zeg maar.
Op de webstek van de fanfare vergeleek dirigent Patrick Milbou de twee concerten met de Ronde Van Vlaanderen. Wij nemen het verslag van de algemeen koersdirecteur graag over.
Nadat de spieren waren opgewarmd in ‘Atlantic Quest’ kondigde zich al meteen een stevige Koppenberg aan: ‘Atropos’, een muzikaal verhaal over lijden en lotsverbondenheid. Zowaar een mooie parafrase op het afzien van een coureur in de koers. Lek rijden, vallen en weer opstaan, “ne kapotte derailleur” was tijdens deze beklimming niet echt aan de orde; de benen moesten en waren ook goed alsook de “moral”.
Na enkele vlakke kilometers diende zich een meer dan ontroerende ontsnapping aan van Matthias Franssen, die in ‘Gabriella’s song’ met twee vingers in de neus en bugelend het peloton even perplex deed staan. Dit kwam echter snel weer samen aan de voet van een muur van Geraardsbergen.
Het oplopende stijgingspercentage joeg menig hartslagmeter de hoogte in, sommigen liepen rood aan maar niemand loste in deze meer dan nijdige beklimming in drie delen: ‘Tales from The Fens’. Hierin hoorden de talrijke toeschouwers en supporters vooral de gedrevenheid, de koppigheid en de volgehouden inspanning kunnen waarderen van het muzikantenpeloton.
Halverwege klonk een snerpende een sirene. Dit was niet omwille van een aantal muzikanten die totaal “choco” zaten en dus met de bezemwagen dienden afgevoerd, maar wel omdat na dit stuk de bevoorradingszone werd aangekondigd.
Gedurende enkele minuten was het windstil in de koers: drankbussen werden gevuld, energierepen boven gehaald, de benen achter de coulisse nog wat gemasseerd en losgegooid. Sex en andere ongeoorloofde en dus illegale middelen waren vanzelfsprekend niet toegestaan.
Het tweede deel van het concert verliep over ietwat rustiger wegen met toch hier en daar nog een stevige kuitenbijter. Met ‘Adventures of the Beaumé’ hadden de muzikanten alvast de wind in de rug. In ‘Sahara’ waande de muziek- en wielerliefhebber zich in de prachtige ietwat exotische duinenstrook aan de Belgische kust.
Luid aangemoedigd door het talrijke en geestdriftige publiek zette het peloton zich nog even schrap voor ‘The Lords of The Ring’. Wijze grijsaarden, wandelende bossen en vrolijke dwergen bevolkten het weidse landschap.
In het zicht van de finish werd nog even een ommetje gemaakt langs de dramatische slagvelden van Flanders Fields in ‘The Eve of The War’, om dan in volle vaart en met groot bravoure op de tonen van ‘Lord Tullamore’ af te stevenen op de aankomstlijn.
Anders dan in de echte koers was hier niet slechts één winnaar, maar de gehele fanfare hief zich collectief op het hoogste schavotje en stak begeleid door ‘The Longest Day’ fier de armen en bijhorende overwinningspalm in de lucht. “Herenthouts mooiste” - het Palmenconcert 2011 - was spannend, beklijvend en vooral mooi om naar te luisteren en te kijken.
Op de webstek van de fanfare vergeleek dirigent Patrick Milbou de twee concerten met de Ronde Van Vlaanderen. Wij nemen het verslag van de algemeen koersdirecteur graag over.
Nadat de spieren waren opgewarmd in ‘Atlantic Quest’ kondigde zich al meteen een stevige Koppenberg aan: ‘Atropos’, een muzikaal verhaal over lijden en lotsverbondenheid. Zowaar een mooie parafrase op het afzien van een coureur in de koers. Lek rijden, vallen en weer opstaan, “ne kapotte derailleur” was tijdens deze beklimming niet echt aan de orde; de benen moesten en waren ook goed alsook de “moral”.
Na enkele vlakke kilometers diende zich een meer dan ontroerende ontsnapping aan van Matthias Franssen, die in ‘Gabriella’s song’ met twee vingers in de neus en bugelend het peloton even perplex deed staan. Dit kwam echter snel weer samen aan de voet van een muur van Geraardsbergen.
Het oplopende stijgingspercentage joeg menig hartslagmeter de hoogte in, sommigen liepen rood aan maar niemand loste in deze meer dan nijdige beklimming in drie delen: ‘Tales from The Fens’. Hierin hoorden de talrijke toeschouwers en supporters vooral de gedrevenheid, de koppigheid en de volgehouden inspanning kunnen waarderen van het muzikantenpeloton.
Halverwege klonk een snerpende een sirene. Dit was niet omwille van een aantal muzikanten die totaal “choco” zaten en dus met de bezemwagen dienden afgevoerd, maar wel omdat na dit stuk de bevoorradingszone werd aangekondigd.
Gedurende enkele minuten was het windstil in de koers: drankbussen werden gevuld, energierepen boven gehaald, de benen achter de coulisse nog wat gemasseerd en losgegooid. Sex en andere ongeoorloofde en dus illegale middelen waren vanzelfsprekend niet toegestaan.
Het tweede deel van het concert verliep over ietwat rustiger wegen met toch hier en daar nog een stevige kuitenbijter. Met ‘Adventures of the Beaumé’ hadden de muzikanten alvast de wind in de rug. In ‘Sahara’ waande de muziek- en wielerliefhebber zich in de prachtige ietwat exotische duinenstrook aan de Belgische kust.
Luid aangemoedigd door het talrijke en geestdriftige publiek zette het peloton zich nog even schrap voor ‘The Lords of The Ring’. Wijze grijsaarden, wandelende bossen en vrolijke dwergen bevolkten het weidse landschap.
In het zicht van de finish werd nog even een ommetje gemaakt langs de dramatische slagvelden van Flanders Fields in ‘The Eve of The War’, om dan in volle vaart en met groot bravoure op de tonen van ‘Lord Tullamore’ af te stevenen op de aankomstlijn.
Anders dan in de echte koers was hier niet slechts één winnaar, maar de gehele fanfare hief zich collectief op het hoogste schavotje en stak begeleid door ‘The Longest Day’ fier de armen en bijhorende overwinningspalm in de lucht. “Herenthouts mooiste” - het Palmenconcert 2011 - was spannend, beklijvend en vooral mooi om naar te luisteren en te kijken.
Abonneren op:
Posts (Atom)