Cowboy Junkies zijn volgens hun webstek ‘a Canadian alternative country/blues/folk rock band’. Wikipedia houdt het bij een twangband, die traditionele countrymuziek combineert met elementen van indie, blues en folk. Om maar te zeggen dat ze niet voor één gat te vangen zijn, die Cowboy Junkies.
Ook gisteren niet. De uitverkochte Leuvense concertzaal zag een groep die sloeg en zalfde tegelijk. De beelden die werden opgeroepen: breekbaarheid, leegte, eenzaamheid, verlies, wanhoop, ouder worden, verdwenen kinderen en politieke opportuniteiten. Maar ook schoonheid en geluk. Allemaal thema’s die Cowboy Junkies aansnijden op hun nieuwste album ‘All That Reckoning’, hun eerste plaat in zes jaar tijd.
Het waren vooral die nummers die in het eerste deel van het concert aan bod kwamen. De poëzie van William Blake bood inspiratie voor enkele van deze nieuwe songs, met name ‘Missing Children’ en ‘Mountain Stream’ die werden geïnspireerd door respectievelijk ‘The Tyger’ en ‘The Angel’.
De klankkleur die de Junkies gisteren opriepen, zou dé ideale soundtrack kunnen vormen bij de eerste reeks van ‘True Detective’: nu eens intimistisch, dan weer eclectisch. Met je ogen dicht waande je je zelfs in The Bang Bang Bar uit ‘Twin Peaks’ en met een beetje verbeelding - én de juiste belichting - zag je zangeres Margo Timmins zó in de Red Room.
Margo Timmins, in het begin van de jaren 90 door People Magazine nog uitgeroepen tot een van de 50 mooiste mensen ter wereld, is dan ook de absolute blikvanger van de groep. Al deed ze gisteren haar stinkende best om dat niet te zijn. Zo zat ze bijna het hele concert door op een kruk aan een tafeltje, met daarop een bosje witte tulpen in een vaas. Af en toe waagde ze zich voorzichtig aan enkele danspasjes. Al dansend sloeg ze haar gebreide vest dicht, als metafoor voor de muziek die haar paste als een warme jas ... De stem van Margo Timmins deed trouwens vaak denken aan die van Carla Torgerson van The Walkabouts. En aan die van Alison Mossheart, wist iemand anders in ons gezelschap. Al is het in haar geval eerder omgekeerd.
In de tweede set laste de groep - die naast de goddelijke Margo Timmins ook nog bestaat uit haar broers Peter op drums en Michael op gitaar, bassist Alan Anton en multi-instrumentalist Jeff Bird - een akoestisch kwartiertje in. Het leverde bloedstollende versies op van Neil Youngs ‘Tired Eyes’ en Townes Van Zandts ‘Lungs’.
Naar het einde toe schakelden de Junkies een versnelling (sic) hoger. ‘Sweet Jane’ kreeg een indrukwekkende intro mee en ‘Murder, Tonight, In the Trailer Park’ ging door merg en been, evenals de cover van Bowies apocalyptische opener van ‘The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars’, ‘Five Years’. Margo en co stuurde ons even later de koude avond in met een meeslepende versie van Patsy Clines ‘Walkin’ After Midnight’ ...
Opmerkelijk: Jeff Bird zat de gehele tijd ‘in het verborgene’, alsof hij er niet toe deed en verbannen was. Het officieuze vijfde groepslid was evenwel alomtegenwoordig, zowel op gitaar, mandoline, smoelschuiver als percussie. Pure klasse!
Setlist >>> 1. All That Reckoning (Part 1) // 2. Sing Me a Song // 3. The Things We Do To Each Other // 4. When We Arrive // 5. Southern Rain // 6. 200 More Miles // 7. Missing Children // 8. Mountain Stream // 9. All That Reckoning (Part 2) /// 10. Shining Moon // 11. ‘Cause Cheap Is How I Feel // 12. Escape Is So Simple // 13. 3rd Crusade // 14. Tired Eyes // 15. Lungs // 16. Shining Teeth // 17. Just Want to See // 18. Sweet Jane // 19. Murder, Tonight, In the Trailer Park // 20. Blue Moon Revisited (Song for Elvis) /// 21. Five Years // 22. Walkin’ After Midnight
Gehoord & gezien >>> Cowboy Junkies, in Het Depot in Leuven, op zondag 18 november 2018
(Foto: Het Depot)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten